Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

«Τι σημασία έχει ο πόλεμος; Αφού ο Ευρωπαίος πεθαίνει»

Του Patrick Buchanan / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Η τελευταία στροφή του «Η Μάχη του Μπλένχαϊμ” (“The Battle of Blenheim”) του Άγγλου ποιητή Robert Southey (1774 – 1843)λέει:

«Αλλά τι καλό βγήκε από αυτό επιτέλους;» είπε ο μικρός Peterkin.
«Αυτό δεν μπορώ να το πω», δήλωσε ο ίδιος. «Αλλά, ήταν μια διάσημη νίκη».

Ποια η σημασία του; Ο ποιητής ζητούσε τον θρίαμβο του Δούκα του Marlborough - "ο οποίος νίκησε την μεγάλη μάχη".

Θυμηθήκαμε αυτό το ποίημα που μιλά για την παροδικότητα της δόξας και του παραλογισμού του πολέμου - κατά τη διάρκεια της διαμάχης αυτής της εβδομάδας για το ποια σημαία θα κυματίζει πάνω από την Κριμαία – εξ αιτίας ενός διαγράμματος που μόλις έφτασε από τον ΟΗΕ.

Το «Παγκόσμιος Πληθυσμός 2012» ("World Population 2012") προβλέπει την αύξηση του πληθυσμού ή την μείωση, σε κάθε χώρα και ήπειρο, από τώρα έως το 2050.

Πιο βαθιά εμπλεκόμενες στην κρίση της Κριμαίας είναι η Ρωσία και η Ουκρανία. Ωστόσο, κοιτάζοντας τα νούμερα των Ηνωμένων Εθνών, φαίνεται να υπάρχει ένα στοιχείο παραλόγου σε αυτή την αντιπαράθεση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν θανατηφόρο πόλεμο.

Μεταξύ 2012 και 2050, η Ουκρανία, με πόλεμο ή χωρίς πόλεμο, θα χάσει το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Έντεκα έως δώδεκα εκατομμύρια Ουκρανοί θα εξαφανιστούν από τη γη, ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από τον αριθμό των νεκρών στο φρικιαστικό Γολοντομόρ (ο μεγάλος ουκρανικός λιμός) του 1932-33.

Η Ρωσία θα χάσει 22 εκατομμύρια ανθρώπους, με τον πληθυσμό της να πέφτει κάτω από τα 121 εκατομμύρια. Κάθε μήνα από τώρα και μέχρι το 2050, κοντά στους 50.000 Ρώσους θα εξαφανίζονται.

Ορισμένοι δημογράφοι μάλιστα, πιστεύουν ότι οι αριθμοί των Ηνωμένων Εθνών  είναι αισιόδοξοι.

Εκείνοι που προειδοποιούν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να ανασυστήσει τη Σοβιετική Ένωση θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν πώς αυτό πρόκειται να συμβεί όταν η Ρωσία χάνει 22 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας – το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το Τουρκμενιστάν – μαζί αθροίζουν 22 εκατομμύρια ανθρώπους.

Πόσο συχνά μπορούν στην ιστορία έθνη με πληθυσμό που συρρικνώνεται να εισβάλλουν και να προσαρτήσουν εκείνα τα έθνη που έχουν ραγδαία αύξηση του πληθυσμού τους;

Όταν ο ΟΗΕ δημιουργήθηκε το 1945, ο Στάλιν ήθελε σε κάθε μια από τις 15 σοβιετικές δημοκρατίες να δοθεί μια θέση στη Γενική Συνέλευση. Δόθηκαν τρεις έδρες - για τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία.
Αυτός ήταν ο πυρήνας της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης. Ωστόσο, η Ρωσία, η Λευκορωσία και η Ουκρανία θα χάσουν μαζί 35 εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι τα μέσα του αιώνα, ένα ποσοστό συγκρίσιμο με τις ανθρώπινες απώλειες των τεσσάρων χρόνων του πολέμου Χίτλερ - Στάλιν και των επτά δεκαετιών του μπολσεβίκικου καθεστώτος.

Το «Κόμμα του Πολέμου» στις ΗΠΑ απαιτεί να στείλουμε στρατιωτική βοήθεια και ενδεχομένως, στρατεύματα στην Πολωνία, τις Βαλτικές Δημοκρατίες και τη Ρουμανία και να φέρουμε την Ουκρανία και τη Γεωργία στο ΝΑΤΟ.

Αυτό θα σήμαινε ότι η Αμερική θα πολεμήσει τη Ρωσία για να υπερασπιστεί όλες αυτές τις χώρες, με μια άλλη σύγκρουση όπως αυτή που συνέβη το 2008 στη Γεωργία. Μήπως αυτό έχει κανένα νόημα;

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, υπάρχουν 6,3 εκατομμύρια Λιθουανοί, Λετονοί και Εσθονοί. Και αυτές οι τρεις Δημοκρατίες της Βαλτικής θα δουν τους πληθυσμούς τους να βυθίζονται κατά 1 εκατομμύριο μέχρι το 2050.

Πώς ένας πόλεμος ΝΑΤΟ - Ρωσίας για την Εσθονία θα ήταν επωφελής για την Εσθονία;

Τον Μάρτιο του 1939, η Βρετανία έδωσε εγγύηση πολέμου στην Πολωνία και για να την τιμήσει κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία. Αυτό ήταν το τέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Και τι έφερε ο "Καλός Πόλεμος" στην Πολωνία;

Ο εβραϊκός της πληθυσμός των 3 εκατομμυρίων σε μεγάλο βαθμό εκμηδενίστηκε, και, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, 3 εκατομμύρια Πολωνοί Καθολικοί χάθηκαν. Η Πολωνία, στη συνέχεια άντεξε τέσσερις δεκαετίες διακυβέρνησης από Πολωνούς σατράπες σοβιετικών κομισάριων.

Η ‘V-E Day’ (Ημέρα Νίκης των Συμμάχων) έφερε κάτι άλλο από νίκη για το έθνος για το οποίο η Βρετανία πήγε σε πόλεμο.

Σήμερα, ο πληθυσμός της Πολωνίας βρίσκεται στα 38 εκατομμύρια. Αλλά στο διάγραμμα του ΟΗΕ, η Πολωνία σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα θα χάσει 4 εκατομμύρια Πολωνούς μέχρι τα μέσα του αιώνα.

Ενώ τα γεράκια του πολέμου της χώρας μας συζητούν για το μέχρι πού πρέπει να τραβήξουμε την κόκκινη γραμμή έναντι της Ρωσίας, τα σχέδια του ΟΗΕ για τις 10 χώρες και στις δύο πλευρές της γραμμής - Ρωσία, Λευκορωσία, Δημοκρατίες της Βαλτικής, Ουκρανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Ρουμανία, και Βουλγαρία – λένε ότι όλες μαζί θα χάσουν 50 εκατομμύρια ανθρώπους από τα μέσα του αιώνα και άλλα 50 εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι το τέλος του αιώνα.

Το ποσοστό γονιμότητας σε αυτές τις 10 χώρες είναι σχεδόν τα δύο τρίτα εκείνου που  απαιτείται για να διατηρηθεί ο υπάρχων πληθυσμός.

Αξιοσημείωτο έτσι; Ο αιώνας μετά το ειρηνικό τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την απελευθέρωση των αιχμαλώτων εθνών μπορεί να γνωρίσει απώλειες πληθυσμού στην Ευρώπη, που υπερβαίνουν αυτές των δύο παγκοσμίων πολέμων και συναγωνίζονται εκείνες του μαύρου θανάτου του 14ου αιώνα.

Ο Ευρωπαίος άνθρωπος είναι είδος υπό εξαφάνιση. Ο Ευρωπαίος άνθρωπος πεθαίνει. Μέχρι το 2050, η Ρωσία, η τέταρτη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα το 1950, θα είναι 15η, πίσω από την Αίγυπτο και πολύ πίσω από το Κονγκό και την Τανζανία. Η μόνη δυτική χώρα στις κορυφαίες 14 χώρες θα είναι οι ΗΠΑ. Αλλά οι περισσότεροι Αμερικανοί τότε θα έχουν καταγωγή από την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.

Από το 1914, όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες – η Αγγλική, η Γαλλική, η Γερμανική, η Ρωσική, η Ιταλική - έχουν εξαφανιστεί. Το ίδιο έχουν εξαφανιστεί όλοι οι μεγάλοι στρατοί και οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις. Όλες οι χώρες δέχονται εισβολή και αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού τους από ανθρώπους από την Αφρική, την Ασία και την Μέση Ανατολή. Και σχεδόν το σύνολο των γηγενών πληθυσμών της Ευρώπης γερνάει και πεθαίνει.

«Έτσι τελειώνει ο κόσμος», δήλωσε ο T.SEliot, «Όχι με ένα κτύπημα, αλλά με ένα κλαψούρισμα». Όπως ο Southey, έτσι και αυτός, μπορεί να έχει δίκιο.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ/ Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου