Στο σημερινό μεταμοντέρνο κόσμο μας, στην εποχή της πληροφορίας, αλλά και της ‘πολιτισμένης’ βαρβαρότητας και ιδιαίτερα στην σύγχρονη μεταχριστιανική ‘Δύση’, μπορείς να μιλήσεις (και να προβληθείς!) για τον κίνδυνο εξαφάνισης του ρινόκερου, για την
Το να μιλήσεις όμως για την κοινωνική αποσάθρωση, το ατέρμονο κυνήγι της ηδονής και των κενών επιθυμιών, την καταστροφή της οικογένειας, την μείωση των γεννήσεων, τις εκτρώσεις και την γήρανση του πληθυσμού, δεν είναι ‘πολιτικά ορθό’. Μόνο ένας ‘ακραίος’ θα το έκανε. Δεν πειράζει. Ούτε η αλήθεια είναι πολιτικά ορθή καμία φορά. Αλλά είναι αμείλικτη. Το ντοκιμαντέρ«Δημογραφικός Χειμώνας» του 2008, τολμάει να μιλήσει σε όσους έχουν αυτιά για να ακούσουν.
O «Δημογραφικός Χειμώνας» (“Demographic Winter”) - ένα δραματικό ντοκιμαντέρ - είναι το πρώτο ντοκουμέντο που ερευνά την πιο παραβλεπόμενη κρίση της εποχής μας: τη ταχεία, σε παγκόσμιο επίπεδο, μείωση του ποσοστού των γεννήσεων.
Ο Philip Longman, δημογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Η Άδεια Κούνια: Πώς Η Πτώση του Ρυθμού των Γεννήσεων Απειλεί την Παγκόσμια Ευημερία", (“The Empty Cradle: How Falling Birthrates Threaten World Prosperity”), παρατηρεί: "Η εν εξελίξει παγκόσμια μείωση της ανθρώπινης γεννήσεων είναι η πιο ισχυρή δύναμη που επηρεάζει την τύχη των εθνών και το μέλλον της κοινωνίας στον 21ο. αιώνα ».
Οι καταστροφολόγοι του υπερπληθυσμού από τον Thomas Malthusέως τον Paul Ehrlich έχουν προειδοποιήσει ότι ο «υπερπληθυσμός» οδηγεί σε εξάντληση των πόρων και μαζική λιμοκτονία. Στην πραγματικότητα, περισσότεροι άνθρωποι έχουν πετύχει βελτίωση της ευημερίας και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Αυτό που αντιμετωπίζει ο κόσμος τον 21ο αιώνα είναι ένας άλλος τύπος δημογραφικής κρίσης, αλλά ένας που είναι οδυνηρά πραγματικός: η μείωση του ποσοστού γονιμότητας και η γήρανση του πληθυσμού, η οποία θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τελικά, τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Η μέση γυναίκα θα πρέπει να κάνει 2,1 παιδιά στη διάρκεια της ζωής της – ίσα για να αντικαταστήσει το τρέχοντα πληθυσμό.
Σε λιγότερο από 40 χρόνια, τα ποσοστά γονιμότητας έχουν μειωθεί κατά περισσότερο από 50% σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 1970, η μέση γυναίκα είχε 6 παιδιά κατά τη διάρκεια της ζωής της. Σήμερα, ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 2,9. Το Τμήμα Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών (UNPD), προβλέπει περαιτέρω μείωση στο 2,05 μέχρι το 2050.
Σε μεγάλο μέρος του βιομηχανικού κόσμου, η κρίση μπορεί να φανεί ακόμα και σήμερα:
• Η Ευρώπη θα μπορούσε κάλλιστα να κρεμάσει μία ταμπέλα "Η Επιχείρηση Κλείνει" στην πόρτα της. Το μέσο ποσοστό γεννήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 1,5, αρκετά κάτω από τον αριθμό αντικατάστασης (2.1). Στην Ιταλία, είναι 1.2.
• Η Ρωσία έχει ένα ποσοστό γεννήσεων 1.17, όταν ήταν 2,4 το 1990. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν τόσες αποβολές όσες και γεννήσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία. Το έθνος χάνει περίπου 750.000 ανθρώπους το χρόνο. Ο σημερινός πληθυσμός της (143 εκατομμύρια) αναμένεται να μειωθεί σε 112 εκατομμύρια έως το 2050. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εξορκίσει τον δημογραφικό χειμώνα, η κυβέρνηση προσφέρει ένα μπόνους 250.000 ρούβλια (το ισοδύναμο 9.200 δολαρίων) για κάθε παιδί που θα κάνει μια οικογένεια μετά το πρώτο.
• Παγκοσμίως, υπάρχουν 6 εκατομμύρια λιγότερα παιδιά (6 ετών και κάτω) σήμερα, από ό, τι υπήρχαν το 1990. Αυτό είναι το αρχικό τρέμουλο πριν τον ερχόμενο σεισμό. Αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, μέχρι το 2050, ο κόσμος θα έχει 248 εκατομμύρια λιγότερα παιδιά κάτω των 5 ετών σε σχέση με σήμερα.
• Ο βιομηχανοποιημένος κόσμος θα αντιμετωπίσει σύντομα σοβαρές ελλείψεις εργατικού δυναμικού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκτιμά έλλειμμα 20 εκατομμυρίων εργαζομένων έως το 2030.
• Στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι πληθυσμοί γερνάνε με ταχείς ρυθμούς. Το 1989, το 11,6% του πληθυσμού της Ιαπωνίας ήταν άνω των 65 ετών. Λιγότερο από 20 χρόνια αργότερα, οι ηλικιωμένοι είναι το 21,1% του ιαπωνικού λαού. Η υπογεννητικότητά της (1,25) και η γήρανση του πληθυσμού είναι λόγος για τον οποίο σχεδόν κανείς δεν μιλάει για την ‘Ιαπωνία Α.Ε.’ πια. Στη δεκαετία του 1990, το χρηματιστήριο της Ιαπωνίας έπεσε κατά 80% από το ιστορικά υψηλό όριο και η αγορά ακινήτων της, έχασε το 60% της αξίας της.
• Στις βιομηχανικές χώρες στο σύνολό τους, οι άνω των 60 ετών αποτελούν σήμερα το 20% του πληθυσμού - ποσοστό που θα αυξηθεί σε 32% μέχρι το 2050. Μέχρι τότε, σύμφωνα με την UNPD, αυτές οι κοινωνίες θα έχουν δύο ηλικιωμένους για κάθε παιδί.
• Ο αναπτυσσόμενος κόσμος δεν είναι πολύ πίσω. Στις Φιλιππίνες, το ποσοστό γεννήσεων μειώθηκε από 6 στις αρχές της δεκαετίας του 1970 σε 2,8 σήμερα, με περαιτέρω μείωση να προβλέπεται. ΣτηνΑίγυπτο, στη δεκαετία του 1960, η μέση γυναίκα είχε 7,3 παιδιά στη διάρκεια της ζωής της, έναντι 3,7 σήμερα. Οι γεννήσεις στο Μεξικόείναι μόλις 2,1, ίδιες με της Αμερικής.
Αυτός ο "δημογραφικός χειμώνας" θα έχει αντίκτυπο σε πολλούς τομείς της ζωής μας:
• Τι θα συμβεί στον Πρώτο Κόσμο, όταν όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι καλούνται να παρέχουν συντάξεις για όλο και περισσότερους συνταξιούχους; Σε ποιο σημείο το βάρος θα γίνει τόσο επαχθές ώστε οι νέοι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν και θα αρνηθούν να υποστηρίξουν ένα σύστημα από το οποίο δεν θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να ελπίζουν ότι θα επωφεληθούν;
• Πώς η Ρωσία, η οποία αναμένεται να χάσει το ένα τρίτο του πληθυσμού της, έως τα μέσα του σημείου αυτού του αιώνα, θα υπερασπιστεί τα σύνορά της; Αν η Ρωσία, η οποία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο έδαφος οποιουδήποτε έθνους, διαλυθεί σε θύλακες αντιπαραθέσεων εθνικών ομάδων, αυτό θα δημιουργήσει αποσταθεροποίηση στην Ευρώπη και την Ασία.
• Λόγω της πτώσης του αριθμού των γεννήσεων, σε κάποιο σημείο του αιώνα, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αρχίσει να μειώνεται. Στη συνέχεια, η μείωση θα είναι ταχεία. Θα μπορούσαμε ακόμη φθάσει σε ελεύθερη πτώση πληθυσμού.
• Καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα η οικονομική ανάπτυξη να συνοδεύεται από μείωση του πληθυσμού. Πώς μπορεί μια βιομηχανική κοινωνία να διατηρηθεί με ολοένα και λιγότερους εργαζόμενους και καταναλωτές;
Τα ανωτέρω είναι το σκηνικό για το «Δημογραφικό Χειμώνα: η μείωση της ανθρώπινης οικογένειας». Το ντοκιμαντέρ είναι μια εξερεύνηση του φαινομένου από ειδικούς - συμπεριλαμβανομένων δημογράφων, κοινωνιολόγων και οικονομολόγων.
Μελετητές όπως ο Gary Becker (Βραβείο Νόμπελ στα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο), ο David Popenoe (καθηγητής κοινωνιολογίας στο Rutgers και συγγραφέας του "War Over The Family"), ο Patrick Fagan (πρώην Αμερικάνος Βοηθός Υφυπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών , νυν Διευθυντής του Κέντρου για την Οικογένεια και την Θρησκεία στο Οικογενειακό Συμβούλιο Έρευνας) και ο Longman, ανώτερος συνεργάτης του New American Foundation, να συζητήσουν νηφάλια την πραγματικότητα της αποτυχίας της ανθρωπότητας να αναπαραχθεί, καθώς και τις αιτίες και τις συνέπειές της.
Η συζήτηση είναι ‘ξερή’ και ακαδημαϊκή. Οι μελετητές προσφέρουν την τεχνογνωσία τους για να παρουσιάσουν μια ερχόμενη καταστροφή που τώρα είναι αρκετά κάτω από την
οθόνη του ραντάρ της εθνικής μας συνείδησης, αλλά είναι ένα γεγονός που θα επηρεάσει το μέλλον μας πολύ περισσότερο από τις υποθετικές κρίσεις τις οποίες παρουσιάζουν και προβάλλουν συνεχώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Για χάρη των παιδιών μας και των παιδιών τους, ας προσευχηθούμε αυτές οι φωνές να εισακουστούν.
Ολόκληρο σε 11 μέρη μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ:
http://www.youtube.com/watch?v=6PjiMDMHGPU
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου