Οι βιασμοί του στρατού της Δημοκρατίας που αποσιωπούνται

Οι Μαροκινοί στρατιώτες, γνωστοί ως Goumiers, συγκρότησαν μέρος του Ελεύθερου
Γαλλικού στρατού που πολέμησε με τους Συμμάχους στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τη νίκη στο Monte Cassino - στην οποία οι Goumiers είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο – ομάδες Μαροκινών ρήμαξαν τα ορεινά χωριά της περιοχής, βιάζοντας όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια που μπορούσαν να απλώσουν χέρια πάνω τους και μερικές φορές άνδρες και αγόρια, επίσης.

Παρακάτω ένα απόσπασμα από άρθρο της Wikipedia για τις θηριωδίες που διέπραξαν οι Μαροκινοί:

Η Marocchinate («πράξεις Μαροκινών» στα ιταλικά) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για τους μαζικούς βιασμούς και τις δολοφονίες που διαπράχθηκαν κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την μάχη του Monte Cassino στην Ιταλία. Αυτά τα εγκλήματα διαπράχθηκαν κυρίως από τους Μαροκινούς Goumiers, τα αποικιακά στρατεύματα του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος (FEC), υπό την διοίκηση του στρατηγού Alphonse Juin.

Το μνημείο «Mamma Ciociara» στήθηκε σε ανάμνηση των γυναικών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της Marocchinate.

Το παρακάτω βίντεο είναι ένα μικρό απόσπασμα από ένα ιταλικό ντοκιμαντέρ για την Marocchinate. 

Περιγραφή:

(Antonina): Οι Μαροκινοί, ήταν σαν τα μυρμήγκια. (ChadiMohamed- γαλλικό εκστρατευτικό σώμα 81^ο Μαροκινό Goum -στρατιωτικό σώμα ντόπιων) Τα βουνά ήταν γεμάτα πτώματα, υπήρχαν πολλοί νεκροί από τις δύο πλευρές. (Amalia Colozzi- κάτοικος της Esperia (Γαλλία). Εδώ (δείχνει στο κεφάλι), φορούσαν ένα ύφασμα πως το λέτε, σε μια σπειροειδή μορφή, είχαν δαχτυλίδια στην μύτη, σκουλαρίκια στα αυτιά τους. (Ben Mohamed Toumi - Γαλλική εξερευνητική δύναμη III Μεραρχία Αλγερινού Πεζικού). Ήμασταν στην πρώτη γραμμή και οι Γερμανοί μας είχαν απέναντι τους. Θέλαμε να μεταφέρουμε τα πτώματα μας σε μια κουβέρτα. ή στους ώμους μας, αλλά δεν μπορούσαμε. (Silvio Palombo - κάτοικοςEsperia) Φορούσαν χιτώνες όπως αυτός, κάθε χρώματος, άφηναν τα μαλλιά τους μακριά και βρώμικα. Δεν έμοιαζαν με στρατιώτες, αλλά περιπλανώμενους. (Αντωνίνα) Όταν οι Μαροκινοί έφτασαν, ήμασταν έτοιμοι να φτιάξουμε γλυκά για να γιορτάσουμε την άφιξη των Συμμάχων. (Silvio Palombo - κάτοικος Esperia. Περιμέναμε τους Αμερικανούς, να μας δώσουν σοκολάτα. (Giovanna) Έλεγαν, οι Αμερικανοί έχουν φθάσει, οι Αμερικανοί έχουν φτάσει, κρατούσαμε τα μαντήλια μας (να τους υποδεχτούμε), αλλά αντί για αυτούς ΕΦΤΑΣΑΝ ΟΙ ΔΙΑΒΟΛΟΙ.

(Σκηνή από την ταινία «Δυο Γυναίκες»*) Η Rosetta δεν είχε λιποθύμησε, και όλα όσα συνέβησαν τα είδε με τα ίδια της τα μάτια της και τα άκουσε με τις αισθήσεις της. (Giovanna) Θυμάμαι έπεσα πάνω στην μητέρα μου, μας κλώτσησαν στο μέτωπο και σχεδόν μας σκότωσαν. Στη συνέχεια, με έσυραν μακριά, και με χτυπούσαν, επειδή δεν ήθελα να πάω. (Αντωνίνα) Οι Μαροκινοί με "σκότωσαν", με πήγαν μακριά, με βίασαν,  με χτύπησαν. (Nunzia) Όταν συνέβη αυτή η ντροπή σε μένα, υπήρχαν και τα ξαδέρφια μου και άλλοι άνθρωποι. Άρχισαν να πυροβολούν επειδή δεν τους δίναμε αυτό που ήθελαν. (;) (Giovanna) Με κτύπησαν τόσο πολύ, που ίσως ήμουν περισσότερο νεκρή παρά ζωντανή, δεν ξέρω πώς ήμουν. (Αντωνίνα) δέσανε όλα τα μαλλιά μου και με έφερναν γύρω γύρω από τα μαλλιά μου, μου έκοψαν όλα τα ρούχα μου. (Nunzia) Υπήρχε επίσης η μητέρα μου, η μητέρα μου τους είπε: ό,τι είναι να κάνετε στις κόρες μου κάντε το σε εμένα, και είπαν όχι. (Giovanna) ήμουν έντεκα και μισό ετών. Νόμιζα ότι θα πεθάνω, σκέφτηκα, «Τώρα», θα με σκοτώσει. «Αν με είχανσκοτώσει, ίσως να ήταν καλύτερα. (Αντωνίνα). Όπως στον Ιησού Χριστό όταν τον πρόδωσαν... έκαναν τα ίδια σε μένα. (Giovanna) Περίμενα να με χτυπήσουν. Ήμουν ένα νεαρό κορίτσι, αλλά περίμενα να χτυπήσουν. Νομίζαμε ότι θα μας σκοτώσουν όλους, εκείνο το βράδυ. (Σκηνή από την ταινία «Δυο Γυναίκες»), με κοίταξε με τα μάτια ορθάνοιχτα, χωρίς να πει ούτε μια λέξη, με ένα βλέμμα που δεν είχα δει ποτέ πριν, ήμουν σαν ένα ζώο που είναι παγιδευμένο και δεν μπορεί να κινηθεί, και περιμένει τον κυνηγό να το αποτελειώσει. (Silvio Palombo). Αυτές οι κραυγές που άκουσα τη νύχτα, ήταν σαν να βρίσκεσαι στην κόλαση! Έμοιαζαν με άγρια ​​ζώα που κομματιάζονταν στο δάσος εκείνη την νύχτα! Τρομερό! (Angelo deSantis - κάτοικος του Castro dei Volsci (Γαλλία). Είχαμε μια αδελφή που την πήραν, ένας αδελφός μου σκοτώθηκε, και τρέχαμε παντού, επειδή ήταν οπλισμένοι, και το να αντισταθούμε ήταν επικίνδυνο (Αμαλία Colozzi – κάτοικος Esperia). Όταν φτάσαμε το πρωί εκεί, αμέσως, μόλις φτάσαμε άρπαξαν την αδελφή μου, η οποία ήταν μικρή. (Αννίτα Porca - κάτοικος Esperia) Στην κορυφή του βουνού, ένας φτωχός πατέρας ο οποίος προσπάθησε να υπερασπιστεί την κόρη του, τον σκότωσαν. (Ida Di Cuffo – κάτοικος Esperia). Ένας από αυτούς μπήκε μέσα, ο άλλος παρέμεινε έξω. Ο πατέρας μου, όταν είδε εκείνον που ήρθε, του είπε, «Τι συμβαίνει;» και προσπάθησε να τον εμποδίσει. Ο άλλος από έξω τον πυροβόλησε. Πέθανε αμέσως. (Angelo de Santis – κάτοικος Castro dei Volsci). Η αδελφή μου κρυβόταν σε έναν αχυρώνα με άλλες γυναίκες που προσπαθούσαν να προστατευτούν, αλλά βρέθηκαν τέσσερις ή πέντε, δεν ξέρω πόσοι από αυτούς ... (Αμαλία Colozzi) είδα την αδερφή μου με το αίμα να τρέχει κάτω από τα πόδια της και ρώτησα τη μητέρα μου «Τι συνέβη στην Filomena;» "Έπεσε". (Η μητέρα μου απάντησε) (Giovanna) Τι μπορείς να κάνεις; Πρέπει απλά να παραμείνεις ήρεμος με αυτά τα θηρία, και ήταν θηρία! Δεν ήταν απλοί άνθρωποι. (Αμαλία Colozzi) Οι μεγαλύτεροι πέθαναν όλοι... Πέθαναν από τιςασθένειες που έφεραν οι Μαροκινοί. (Αντωνίνα) Είπαν "Κοιτάξτε τους (;) Μαροκινούς." (Giovanna) Ούτε καν μας άφηναν να πιούμε. Κάποιοι είχαν κουβάδες, αλλά νιώθαμε τόσο πολύ αηδία να τους αγγίξουμε μετά από αυτά που είχαμε περάσει (Nunzia) ονειρεύτηκα γι 'αυτό ...

* Πρόκειται για την ταινία παραγωγής του 1960 που στα ελληνικά προβλήθηκε ως «Η Ατιμασμένη» (Πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά: ‘La Ciociara’). Στην ταινία, σκηνοθεσίας Βιττόριο ντε Σίκα, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια, πρωταγωνιστεί η εικοσιεξάχρονη τότε Σοφία Λόρεν στο ρόλο της χήρας Τσεζίρα, ενώ στο ρόλο της κόρης της Ροζέτα εμφανίζεται η δωδεκάχρονη Ελεονώρα Μπράουν. Τις δυο ηθοποιούς πλαισιώνουν οι Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ραφ Βαλόνε. Η ερμηνεία της Λόρεν της χάρισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλουκαι το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Τσεζίρα (Σοφία Λόρεν) μιας πανέμορφης χήρας και της κόρης της Ροζέτα Ροζέτα (Ελεονόρα Μπράουν) κατά τη διάρκεια της εννιάμηνης κατοχής της Ιταλίας από τους Γερμανούς το 1943. Όταν το 1943 οι σύμμαχοι αρχίζουν να βομβαρδίζουν τη Ρώμη, η Τσεζίρα αποφασίζει να φύγει από τη Ρώμη και να επιστρέψει στο χωριό της προκειμένου να προστατέψει την κόρη της από τα δεινά του πολέμου. Όταν οι σύμμαχοι καταφέρνουν να σπάσουν την άμυνα των Γερμανών και των φασιστών γεννιέται σε όλους η ψευδαίσθηση ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει κι η Τσεζίρα κι η Ροζέτα αποφασίζουν να επιστρέψουν στη Ρώμη. Στο δρόμο προς τη Ρώμη αποφασίζουν να σταματήσουν για να κοιμηθούν σε μια εκκλησία, όταν ξαφνικά η εκκλησία γεμίζει με Μαροκινούς στρατιώτες που βιάζουν μάνα και κόρη. Η σχέση των δυο γυναικών υφίσταται βαρύ πλήγμα κι ο εφιάλτης του πολέμου γίνεται προσωπική τραγωδία. Το γεγονός του βιασμού των δυο γυναικών από Μαροκινούς στρατιώτες του τάγματος Γκουρμέ, μισθοφόρων του γαλλικού στρατού, βασίζεται σε πραγματικές μαρτυρίες, καθώς το συγκεκριμένο τάγμα είχε σκορπίσει το φόβο στην περιοχή εκείνη βιάζοντας και σκοτώνοντας γυναικόπαιδα, νέους και παπάδες, κατά την επιχείρηση απελευθέρωσης της Ιταλίας από τους Συμμάχους.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

http://redskywarning.blogspot.gr/2014/09/video.html