ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ - ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ

Σημείωση "ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ":Το άρθρο αυτό του κυρίου Πηλιούνη είναι καταπληκτικό και ανατρέπει όλα όσα γνωρίζουμε για τον Ισαάκ Νεύτωνα.Τις πληροφορίες αυτές δεν θα τις μάθετε ούτε στο σχολείο,ούτε στο Λύκειο,ούτε ακόμη και αν σπουδάσετε Φυσική.
Θεωρούμε ότι είναι πολύ σημαντικό να το διαβάσουν όλοι οι φυσικοί,οι μαθηματικοί,διότι είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι η γνώση και η επιστήμη ελέγχεται από Μυστικές Εταιρείες.Δεν υπάρχει πραγματική ελεύθερη έρευνα.
Όσοι διαβάσουν το άρθρο και έχουν γνωστούς καθηγητές,ας το προωθήσουν.

Εάν κάποια στιγμή έχετε πιει κάτω από τον ήλιο, σε μια απόκρυφα δική σας παραλία, ούζο, μπύρα ή κρασί και -πέρα των κατά τεκμήριο απαραίτητων ερωτικών συνειρμών που

γεννά η μητρίδα θάλασσα- σας έχει πιάσει να παλεύετε στο νου, υποδεκάμετρα και διαβήτες και ενέργειες και αλμύρες και θάλασσες και σύμπαντα άπειρα, με βαρύτητες πέρα απο κάθε διαστατική αντίληψη, τότε έχετε μπει στη ζώνη των αείζωων πνευμάτων, όπου αρχή και εξουσία έχουν γεωμετρίες και «χημείες» παράδοξες και νόμοι, που κατέχουν μόνον οι προπάτορες, οι οιονεί μαθητές της πνευματικής δρόσου και οι κλέφτες της κρυμμένης γνώσης...




























Σ’ αυτούς τους χώρους, η βαρύτητα έχει εναποθέσει ένα «βαρύ» όνομα της παγκόσμιας ιστορίας των επιστημών και ειδικά της Φυσικής και των Μαθηματικών, που συγκινεί και πάραπέμπει σε διηγήσεις αλλόκοτες και επιτεύγματα μυστήρια. Είναι εκείνο του Isaac Newton (Ισαάκ Νεύτων).

Το διάστημα που ο Νεύτων ανέπνεε οξυγόνο σ' αυτή την κατάσταση ύπαρξης που αποκαλούμε γήινη ζωή ήταν από τις 4 Ιανουαρίου 1643 (ή κατά άλλους στις 25 Δεκεμβρίου του 1642), έως τις 20 Μαρτίου 1727,85 χρόνια γεμάτα δηλαδή, κατά τη διάρκεια των οποίων πολύ χρόνο αφιέρωσε στη βαθιά και ενδελεχή μελέτη των κειμένων των Αρχαίων Ελλήνων Φυσικών Φιλοσόφων. Ειδικότερα, μελέτησε και απέκτησε τεράστια βιβλιογραφία που αφορούσε σε κάθε είδους μετάφραση αρχαίων ελληνικών κειμένων με θέματα για τον χειρισμό των στοιχείων της ύλης, δηλαδή τις αλχημικές γνώσεις και τις κρυπτογραφημένες περιγραφές του Αριστοτέλη, των Νεοπλατωνικών, των Λατίνων και των Αράβων αλχημιστών, των Ροδοσταυρικών κειμένων -τα οποία ουσιαστικά ήταν και παραμένουν υποκλοπές των αριστοτελικο-πλατωνικών αλχημικών και ιατρικών γνώσεων- καθώς και τα κείμενα όλων των μεγάλων αλχημιστών που ακολούθησαν τους επόμενους αιώνες, όπως του Παράκελσου.

Αυτή όμως δεν ήταν μελέτη για τη γνώση, αλλά μελέτη για την, διά της αποκτηθείσας γνώσεως, αναστήλωση των αρχαίων αποκεκρυμμένων τεχνών παραγωγής υλικών διά των «χημικών» μεθόδων, προς όφελος της αυτού εξοχότητος του βασιλέα της Μ. Βρετανίας! Για τον λόγο αυτό ο Νεύτων είχε διοριστει ισοβίως ως ο επικεφαλής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου...

Όσο και αν ηχεί παράξενα, ο Νεύτων υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος φανερός αλχημιστής. Ο τελευταίος μεγάλος μάγος, όπως αναφέρει σε μια περίφημη για το θέμα αυτό εργασία του, ο John Meynard Keynes το 1946, επ' ευκαιρία των τελετών για τον εορτασμό της επετείου των τριακοσίων χρόνων από τη γέννηση του Νεύτωνα.

Ναι, ο γνωστός J. Μ. Keynes, ο θεμελιωτής της προεξάρχουσας οικονομικής Θεωρίας του 20ού αιώνα, του κεϋνσιανισμού! Αναφέρει μάλιστα τον Νεύτωνα ως τον τελευταίο φανερό συνεχιστή μιας αλχημικής παράδοσης αιώνων, κατά τη ροή της οποίας πάμπολλα κείμενα και κρυπτογραφήματα, που αφορούσαν στις μεθοδολογίες και τις γνώσεις παραγωγής πολύτιμων μετάλλων και δη χρυσού και αργύρου, συγκεντρώθηκαν από τον Ιδιο τον Νεύτωνα. Ο Νεύτων άλλωστε άφησε ένα τεράστιο επιστημονικό έργο πίσω του για ένα αρκετά εκτεταμένο σύνολο γνωστικών πεδίων, όπως τα Μαθηματικά και η Φυσική. Όμως, 6.500.000 λέξεις από αυτό το έργο αφορούσαν στην αλχημεία, την οποία υπηρέτησε και μελέτησε για πάνω από 40 χρόνια!
Αμέσως μετά τον θάνατο του Νεύτωνα, όλα τα περιουσιακά στοιχεία του, τα χειρόγραφα και η βιβλιοθήκη του, περιήλθαν στην κατοχή της μοναδικής ανιψιάς του, Catherine Barton, συζύγου του J. Conduitt. Στη συνέχεια, πέρασαν στα χέρια της κόρης τους, Cathrine, η οποία έγινε σύζυγος του J. Wallop. Λόγω του ότι ο πατέρας του Wallop εχρήσθη κόμης του Portsmouth, έμειναν γνωστοί ώς οικογένεια Portshmuth, στην οποία και παρέμειναν όλα τα χειρόγραφα και η βιβλιοθήκη του Νεύτωνα για τα επόμενα 150 χρόνια.

Κατά τον 19ο αιώνα, ο Sir David Brewster μελέτησε όλο αυτό το υλικό και το 1855 εξέδωσε την πρώτη βιογραφία του Νεύτωνα. Το σοκ για τον Brewster ήταν μεγάλο, όταν ανακάλυψε την τεράστια ποσότητα αλχημικής πληροφορίας που υπήρχε μέσα σ' αυτό το υλικό, διαπιστώνοντας οτι το 80% περίπου της βιβλιοθήκης του Νεύτωνα αφορούσε στην αλχημεία! Υπήρξε πολύ τίμιος βιογράφος, αλλά και ταυτόχρονα σκληρά... politically correct και συνεπώς αντιμετώπισε τεράστιο πρόβλημα στο να αναφέρει τις αλχημικές δραστηριότητες του Νεύτωνα, αλλά και των μεγάλων ονομάτων Robert Boyle (16274691) και John Locke (16324704), σύγχρονων, ομοτράπεζων και συνεργατών του Νεύτωνα στον σχεδια σμό -υπό το στέμμα- της παγκόσμιας οικονομικής εξουσίας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Γι' αυτό και διαχώρισε την αλχημεία σ' εκείνη που ασκούσαν οι «μεγάλοι» και σ' εκείνη που ασκούσαν οι «ταπεινοί και τσαρλατάνοι» με σκοπό το κέρδος. Μάλιστα αναφέρει συγκεκριμένα ότι οι Newton, Locke και Boyle, ασκούσαν την αλχημεία με αγνό σκοπό, που ήταν η ανάπτυξη της επιστιμης και η αποκόμιση γνώσεων προς όφελος τη κοινωνίας...

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΕΥΤΩΝΑ

Στις σκοτεινές περιόδους εξουσίας μιας διεστραμμένης βρετανικής βασιλείας, μέσα οτα βρώμικα και σκοτεινά δρομάκια ενός μονίμως σκοτεινού από την αιθαλομίχλη και βουτηγμένου στην υγρασία Λονδίνου, σ' ένα σπίτι μακριά απο τα αδιάκριτα βλέμματα, στο οποίο η καμινάδα συνεχώς καπνίζει και ποτέ δεν σβήνει, ένας άνθρωπος, που ποτέ δεν επιθύμησε γυναικεία συντροφιά και ποτε δεν λάτρεψε άλλη εκτός απο την αντρική, γράφει ασταμάτητα για τα αποτελέσματα των επίμονων, επαναλαμβανόμενων και διεξοδικότατων πειραμάτων του. Είναι ο Νεύτων που μέσα στα πειράματα του ξαναζωντανεύει, μετά από λήθη αιώνων, η απόκρυφη τέχνη της αλχημείας, παράγοντας χρυσό, άργυρο και άλλα μυστηριώδη μέταλλα και ουσίες.

Ο βοηθός του Νεύτωνα, Dr. HumphreyNewton στα γράμματα που έστελνε μετά το θάνατο του Νεύτωνα, στον κληρονόμο J. Conduitt, έγραφε: «Συχνά καθόταν μέχρι τα ξημερώματα και επαναλάμβανε πολλές φορές τα αλχημικά πειράματα, μέχρι που ή θα έπαιρνε το αποτέλεσμα που περίμενε ή θα ξαναχανόταν μέσα στα ατελείωτα βιβλία της αλχημείας και των απόκρυφων γνώσεων, συχνά για πολλές ημέρες, μέχρι να καταλάβει τους μηχανισμούς. Ειδικά για έξι εβδομάδες την άνοιξη και έξι το φθινόπωρο, δεν έβγαινε καθόλου από το έργαστήριο, διότι οι εβδομάδες αυτές ήταν οι καταλληλότερες για την εκτέλεση των πιο απόκρυφων πειραμάτων». Προφανώς «κάτι» θα γνώριζε για τις ισημερίες, τις πλανητικές διατάξεις και την επίδραση τους στην αιθερική δράση επί της ύλης. Ας μην ξεχνάμε οτι ο Νεύτων υπήρξε ο βασικός παλινορθωτής της θεωρίας του αιθέρα στη Φυσική. Μέλος του «αόρατου κολλεγίου», ο Νεύτων μαζί με τον Robert Boyle και τον John Locke, μαγείρευαν στις μυστικές συναντήσεις τους την οικονομική πολιτική και το σύστημα μισθοδοσίας της Αγγλίας, και κατ' επέκταση ενός μεγάλου μέρους του κόσμου, του 17ου και 18ου αιώνα!

Η μαθηματική ιδιοφυία που ο Νεύτων είχε από μικρός επιδείξει, του επέτρεπε να ασχολείται και να λύνει πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα της εποχής, που συσχετίζονταν με ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Μεγάλο όμως μέρος του ερευνητικού του χρόνου, εξακολουθούσε να το αφιερώνει στην αλχημεία.

Ήρθε λοιπόν η εποχή στο γύρισμα του χρόνου και ο 5ος κόμης του Portsmouth παρέδωσε το 1872,ολόκληρη τη βιβλιοθήκη και τα χειρό γραφα του Νεύτωνα μετά από 150 χρόνια,τιμής ένεκεν, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge,στο οποίο ο Νεύτων υπήρξε καθηγητής. Το ίδρυμα όρισε τότε επιτροπή καταλογογράφησης ολόκληρου αυτού του έργου.

Η επιτροπή τελείωσε το έργο της σε δεκαέξι χρόνια, το 1888 και ο 5ος κόμης του Portsmouth, λαμβάνοντας υπ' όψιν του το πόρισμα της επιτροπής καταλογογράφησης, άφησε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, όσα από τα χειρόγραφα και βιβλία χαρακτηρίσθηκαν και κρίθηκαν ως επιστημονικά, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και όλα εκείνα τα σχετικά με το Νομισματοκοπείο και τους απόκρυφους και μυστηριώδεις υπολογισμούς και ισοτιμίες νομισμάτων και χρυσού.Τα υπόλοιπα, αλχημικού, θεολογικού, ιστορικού και αποκρυφιστικού περιεχομένου, παρέμειναν στην οικογένεια Portsmuth.
Όλο αυτό το υλικό, που από την καταλογογράφηση της επιτροπής του Cambridge υπολογίστηκε σε 6.500.000 λέξεις, παρέμεινε στην οικογένεια έως το 1936, οπότε και εδόθησαν στον γνωστό οίκο δημοπρασιών του Λονδίνου, Sotheby's, για να μπουν στους καταλόγους δημοπρασιών...

Εδώ θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος: Πώς είναι δυνατόν η επίσημη εξουσία να άφησε όλη αυτή τη γνώση να βγει σε δημοπρασία; Στην πραγματικότητα όμως δεν υπήρχε κανένας φόβος διότι:

• α) Ουδείς, πλην ελαχίστων στον πλανήτη, ενδιαφέρετο να ασχοληθεί ή ήταν σε θέση να καταλάβει τις απόκρυφες αναπαραστάσεις των βιβλίων και των χειρόγραφων του Νεύτωνα! Ο μεγάλος σοφός υπήρξε αποκρουστικά ακραίος στη διαδικασία κατανόησης και καταγραφής της επιστημονικής γνώσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ιδιαιτερότητας αυτού το ανθρώπου είναι το εξής: Τρυπώντας ο ίδιος με βελόνα το πίσω μέρος του βολβού του ματιού του, παρατήρησε και κατέγραψε τα οπτικά φαινόμενα που συμβαίνουν στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της πρόκλησης των ερεθισμά των σε διάφορες περιοχές του βολβού! Με αυτή του την ενέργεια, συμπλήρωσε μεν αχαρτογράφητες περιοχές γνώσης που αφορούσαν σε διάφορες περιοχές της επιστήμης της οπτικής αλλά σχεδόν τυφλώθηκε! Η ίδια μεθοδικότητα εμφανίζεται και στη σύνθεση των αλχημικών του καταλόγων και των κωδικοποιημένων ευρετηρίων και ουσιών.

• β) Θα άφηνε, πιστεύετε, ο Νεύτων όλη τη δουλειά του στην αλχημεία εκτεθειμένη; Αλλού λοιπόν τα κείμενα και αλλού οι κώδικες! Τα κείμενα και τα χειρόγραφα στις βιβλιοθήκες καί οι κώδικες στις «Στοές», υπό τη σκέπη του στέμματος...

• γ) Οι ίδιες οι «Στοές» είχαν ήδη φροντίσει, ώστε η πλειοψηφία των λαχνών της δημοπρασίας να περιέλθουν στα χέρια των δικών τους ανθρώπων: του John Meynard Keynes και του Εβραίου καθηγητή Πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, του γνωστού Α. S. Yahuda. Έτσι, ο μεν Ι. Μ. Kevnes αγόρασε το μεγαλύτερο τμήμα των αλχημικών, ο δε Yahuda το μεγαλύτερο μέρος των θεολογικών και τμήμα των αλχημικών. Μετά το θάνατό τους,τα κληροδότησαν ο μεν Keynes, πεθαίνονταςτο 1951, στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, ο δε Yahunda το 1951 στήν Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη της Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκονται από το 1964!

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο J. Μ. Keynes, δημιούργησε μια ολόκληρη οικονομική θεωρία περί χρήματος, χρυσού, πληθωρισμού εξωτερικού χρέους, εμπορίου και απασχόλησης, ενώ η θεωρία του, ονομασθείσα κεϋνσιανισμός, καταταλαιπώρησε τις οικονομίες όλων των εξαρτωμένων από τη Μ. Βρετανία χωρών και συνέτριψε τρεις ολόκληρες γενιές ανθρώπων της εργασίας, σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο...

Η συστηματικότητα του Νεύτωνα στην αλχημική του δράση ήταν απίστευτη. Κατέγραψε και επανέφερε στο φως όλες τις βασικές μεθόδους καθαρισμού χρυσοφόρων, αργυροφόρων και άλλων Βασικών μεταλλευμάτων που είχε μάθει, από τα κείμενα του Αριστοτέλη και προχώρησε στην αλχημική παραγωγή χρυσού, αργύρου άλλων πολύτιμων μετάλλων με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο Μ. Αλέξανδρος 2000 χρόνια πριν,με το φορητό νομισματοκοπείο που είχε σε όλες τις εκστρατείες του, για να παράγει χρυσό και να πληρώνει τις ατελείωτες στρατιές που έσερνε μαζί του.

Φυσικά, ο διδάσκαλος Αριστοτέλης τον είχε διδάξει όλη την τεχνική...
Μελέτησε, αποκωδικοποίησε, έμαθε και γνώρισε σε βάθος όλες τις αλχημικές τεχνικές της ψυχρής πυρηνικής σύντηξης, της λεγόμενης και μεταστοιχείωσης. Αποτέλεσμα της συστηματικής και επιστημονικά μεθοδολογικής δουλειάς των ατελείωτων ετών αλχημικής δράσης του Νεύτωνα είναι όλες οι γνωστές μας σήμερα μέθοδοι χημικής επεξεργασίας στοιχείων, ουσιών και μειγμάτων και όλες οι συσκευές και διατάξεις οργάνων για την υλοποίηση των χημικών πειραμάτων.

Και όλα αυτά, μέσω όλων όσων οι Έλληνες πρωτίστως είχαν χρέος να γνωρίζουν και να δημιουργούν! Αλλά οι Έλληνες μαθαίνουν σήμερα τις επιστήμες από αλλού, γιατί επί 2.000 τόσα χρόνια «σώζουν την ψυχή τους» και ασχολούνται με υψηλότερα πράγματα από τη γνώση και την επιστήμη, όπως είναι η μετά θάνατον ζωή και τα κοκκαλάκια διαφόρων αγίων...

Λέξεις όπως, αμάγαλμα, απόσταξη, εξάτμιση, χωνίον και πλήθος άλλων που παραπέμπουν στις χημικές διεργασίες, βρίσκονται σε αφθονία μέσα στα σημειωματάρια του Νεύτωνα και στις επιστολές που αντάλασσαν με το R. Boyle, μέχρι τον θάνατο αυτού, το 1691.

Στον INDEX CHEMICUS, το εκτενέστερο από όλα τα αλχημικά του χειρόγραφα, ο Νεύτωνας καταγράφει διαδικασίες μεθοδολογίες, αντιδραστήρια και ουσίες, σε μια έκταση μεγαλύτερη των 100 σελίδων, όπου περιλαμβάνονται περί τα 900 λήμματα και πάνω απο 5.000 παρα πομπές αλχημικής φύσης σε κάθε είδους βιβλίο, αρχαία ή νεότερα χειρόγραφα, συγγραφείς και μελετητές της αλχημείας. Και όλα με απόλυτη τάξη και συνάφεια. Για τη συστηματικότητα του αυτή,οι συγκλίνουσες απόψεις όλων των ανεξάρτητων ερευνητών και ακαδημαϊκών μελετητών γύρω από το αλχημικό έργο του Νεύτωνα, δείχνουν στην κατεύθυνση μιας εγκιβωτισμένης και εύκολα προσπελάσιμης γνώσης επί διαδικασιών και ουσιών, από «εκείνους» οι οποίοι κάνουν άμεση εφαρμογή της, αλλά και διαθέτουν κώδικες αποκρυπτογράφησης.

Όλοι αυτοί οι ερευνητές μιλούν χωρίς περιστροφές για τον «αόρατο» -με την έννοια του ερμητικά κλειστού- κύκλο εκείνων που παρήγαγαν τον χρυσό και τα άλλα πολύτιμα μέταλλα για λογαριασμό της κυβέρνησης και της αυτού μεγαλειότητας του βασιλέως της Μ. Βρετανίας...

Ολος ο υπόλοιπος κόσμος ήταν (και διά σχετικού νόμου...) αποκλεισμένος από οτιδήποτε συσχετιζόταν με την παραγωγή χρυσού ή άλλων πολύτιμων μετάλλων! Τον νόμο εισηγήθηκε ο άλλος μεγάλος αλχημιστής και ο αρχικός μάλλον καθοδηγητής του Νεύτωνα στην αλχημεία,Robert Boyle, και εφαρμόστηκε επι βασιλείας του Ερρίκου του 4ου,το 1689.Ο τίτλος του νόμου ήταν «Περί απαγορεύσεως πολλαπλασιασμού του χρυσού» και είναι προσπελάσιμος από οποιονδήποτε θέλει να ψάξει στα αρχεία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.., Προσέξτε ότι ο νόμος μιλάει για «πολλαπλασιασμό», που σημαίνει: μην εφαρμόζετε αλχημεία για να αυξήσετε(!) τον χρυσό που πιθανόν έχετε, διότι θα διωχθείτε! Μάλιστα ο ίδιος ο Boyle είχε παλαιότερα, το 1661, κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τον εξής μακρύ και αποκαλυπτικό τίτλο: The sceptic alchemist or chemico-physical doubts & paradoxes, testing the spagyristic principles (σε ελεύθερη μετάφραση: Ο σκεπτικιστής αλχημιστής ή φυσικοχημικές αμφιβολίες και παράδοξα,δοκιμάζοντας τις αρχές της Σπαγειρίας), με σκοπό να περιγελάσει και να συκοφαντήσει όσους ασχολούνταν με την αλχημεια ερασιτεχνικά ή με "ταπεινούς σκοπούς"! Το φοβερό σε αυτό τον τίτλο είναι η αλλαγή του stagyristic σε spagyristic, να μην παραπέμπει στην εκ των Σταγείρων του Αριστοτέλη τέχνη!...
Το αλχημικό έργο του Νεύτωνα σε πολλά σημεία ήταν άρρηκτα δεμένο με παράλληλες και εκτεταμένες μελέτες και εργασίες γύρω από θεολογικά θέματα, όπως η εργασία του για τη βιβλική ανάλυση περι Δανιήλ και τις εσχατολογικές προβλέψεις του. Επίσης έμαθε τα εβραϊκά, όντας φοιτητής στο Cambridge, και μελέτησε εις βάθος την Καμπαλά,ενώ ταυτόχρονα έγραψε αναλύσεις για τις αλχημικές και υπερφυσικές ιδιότητες του «Emerald Tamblet» (Σμαράγδινου Πίνακα) του Ερμή του Τρισμέγιστου...
Η μεγάλη αναζήτηση όλων των εποχών, η αναζήτηση της «φιλοσοφικής λίθου» ήταν και για τον Νεύτωνα σκοπός ζωής! Μόνο που ο " κόσμος έμαθε για τον Νεύτωνα, όχι για αυτές του τις δραστηριότητες, αλλά για το επιστημονικό του έργο στη Φυσική και τα Μαθηματικά! Κάτι που ήταν πιο επιτρεπτό για τον άνθρωπο της εποχής εκείνης της απόλυτης φεουδαρχίας. Κατά περίεργη σύμπτωση, τα ίδια ισχύουν και για τον σημερινό άνθρωπο...
Ο John Meynard Keynes, ήταν ο δεύτερος μετά από τον Brewster που εδέχθη το ισχυρό σοκ, μέσα από τη μελέτη των ατελείωτων χειρόγραφων που «ήρθαν» στα χέρια του, αναφορικά με την κρυφή αλχημική ζωή του Ισαάκ Νεύτωνα. Γράφει σχετικά: «Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος μεγάλος του αιώνα της Λογικής.Ηταν ο τελευταίος των μάγων, ένα μεγάλο μυαλό, ο οποίος κοίταξε τον ορατό και πνευματικό κόσμο με το ίδιο βλέμμα που τον κοίταξαν οι θεμελιωτές του πολιτισμού μας 10.000 χρόνια πριν"! Ναι, σωστά διαβάζετε:10.000 χρονιά πριν! Το αναφέρει ο J. Μ. Keynes, ο θεμελιωτής της σύγχρονης προ-παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Άπό πού άραγε να αντλεί τη σιγουριά αυτής της γνώσης, αυτός ο μελετητής των χειρογράφων του Νεύτωνα; Εάν κάποιος άλλος πει το ίδιο πράγμα, σε οποιαδήποτε χώρα, ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε πριν 10.000 χρόνια, θα πέσουν όλα τα media επάνω του να τον φάνε, ενώ το επιστημονικό κατεστημένο θα τον αφαιμάξει.
Οταν όμως το λέει ο Keynes, το ακούν μόνο όσοι μπορούν και ξέρουν και γράφεται μόνο σε μελέτες και βιβλία που έτσι και αλλιώς είναι πολύ δύσκολο για τον απλό αναζητητή να βρεθούν!...

Συνεχίζει ο Keynes: «Γιατί τον αποκαλώ μάγο; Διοτι αντιμετώπισε ολόκληρο το σύμπαν και οτι αυτό περιλαμβάνει υπό τη μορφή ενός γρίφου,ενός μυστικού, οποίο μπορεί να φανερωθεί με την απλή εφαρμογή καθαρής σκέψης επάνω σε αδιάσειστα στοιχεία και δεδομένα, τα οποία ο Θεός μας έχει ρίξει εδω και εκεί,για να ενεργοποιήσει ένα κυνήγι φιλοσοφικού θησαυρού στις Εσωτερικές Αδελφότητες».

Πολλά θαυμαστικά Θα έπρεπε να μπουν εδώ. Οχι μόνο παραδέχεται ότι πήρε την πληροφορία που ήθελε από τα χειρόγραφα του Νεύτωνα, αλλά και ομολογεί ότι τέτοιες πληροφορίες είναι διαθέσιμες μόνο μέσα στις γνωστές και μη εξαιρετέες αδελφότητες! Τέκτονες, Ροδόσταυροι, Ναΐτες και ένα σωρό άλλες αδελφότητες, οργανωμένες μέσα στα αυστηρά τυπικά των ταγμάτων τους,διαφημίζονται από τον ίδιο τον Keynes -έναν εκλεκτό τους άλλωστε-ως οι μοναδικές πηγές για την αναζήτηση της γνώσης!
Ο Keynes πάντως, βρήκε τον δικό του «χρυσό» μέσα στα επιστημονικά χειρόγραφα του Νεύτωνα. Το φοβερό μαθηματικό μυαλό του Νεύτωνα, είχε ετοιμάσει όλα τα μοντέλα και τούς υπολογισμούς για τις διαδικασίες κοπής, διάθεσης, ελέγχου, αποθεματοποίησης και ανταλλαξιμότητας της αγγλικής χρυσής λίρας,για λογαριασμό μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας. Δεν είχε παρά να τα ντύσει όλα αυτά, για να μην είναι ορατά παρά μόνο από ελάχιστους, με μια «Γενική θεωρία της απασχόλησης του τόκου και του χρήματος» και να στήσει το αντιανθρώπινο οικονομικό δυτικό σύστημα οικονομικής διαχείρισης, το ουροβόρο αυτό σύστημα. Για το αντίστοιχο ανατολικό, φρόντισε ο Κάρολος Μορδεχαϊ (Καρλ Μαρξ), απ' ευθείας απο τις εβραϊκές πηγές του Λονδίνου στο οποίο άλλωστε σπούδασε και δημιούργησε...


========================================

Ο Ισαάκ Νεύτων γεννήθηκε σε ένα υποστατικό του Γούλστορπ, κοντά στο Γκράνθαμ στο Λίνκολνσάιρ, από πρόωρο τοκετό και οι γονείς του δεν είχαν την ελπίδα ότι θα ζήσει. Προερχόταν από μία σχετικά εύπορη αγροτική οικογένεια. Δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννηση του, ενώ η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον Βαρνάβα Σμιθ, όταν ο Ισαάκ ήταν 2 ετών. Την κηδεμονία του παιδιού ανέλαβε η γιαγιά του, Μάρτζορυ Αϊσκάου. Μπορούμε να υποθέσουμε με βεβαιότητα ότι ο Νεύτωνας δεν είχε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, αφού σε ηλικία 19 χρό νων, ανάμεσα στις άλλες αμαρτίες του καταγράφει: «απείλησα κάποτε τη μητέρα μου και τον πατριό μου ότι Θα κάψω αυτούς και το σπίτι».
Μετά τον θάνατο του πατριού του, πήγε να ζήσει με την οικογένεια των Κλαρκ στο Γκράνθαμ, προκειμένου να παρακολουθεί τα μαθήματα στο δημόσιο δημοτικό σχολείο. Δεν ήταν υπόδειγμα μαθητή και οι αναφορές των δασκάλων του τον χαρακτήριζαν «οκνηρό» και «απρόσεκτο». Η μητέρα του γρήγορα τον απομάκρυνε από το σχολείο για να αναλάβει τη διαχείριση του κτήματος, αλλά σύντομα ο Ισαάκ έδειξε ότι δεν είχε ούτε το ταλέντο ούτε τη διάθεση για κάτι τέτοιο. Όμως ο θείος του, Γουίλιαμ Αϊσκάου, αποφάσισε ότι το καλύτερο για τον νεαρό Νεύτωνα ήταν να προετοιμαστεί για το πανεπιστήμιο. Συνέχισε την εκπαίδευση του μέχρι το 1660, ενώ παράλληλα διέμενε με τον διευθυντή του σχολείου του, Στόουκς, ο οποίος αντιλήφθηκε το πάθος του Νεύτωνα για μάθηση.
Δεν είναι σίγουρο αν ο Νεύτωνας είχε δώσει δείγματα της ευφυίας του από εκείνη την ηλικία, πάντως στις 5 Ιουνίου 1661 εισήχθη στο Κολλέγιο Τρίνιτι στο Κέημπριτζ. Αν και οικονομικά ευκατάστατος, πλήρωνε τα δίδακτρα εργαζόμενος ως υπηρέτης σε κάποιον άλλο μαθητή, κοινή πρακτική εκείνη την εποχή.
Στην εκπαίδευση κυριαρχούσε η φιλοσοφία του Αριστοτέλη, αλλά ο Νεύτωνας μελέτησε το έργο του Καρτέσιου, του Γκασέντι, του Χομπς και κυρίως του Μπόυλ. Μεγάλη επιρροή άσκησε πάνω του η μηχανική τού μεγάλου αστρονόμου Γαλιλαίου και μελέτησε την Οπτική του Κέπλερ. Κατέγραψε όλες τις σκέψεις του στο βιβλίο Quaestiones Quaedam Philosophicae, όπου στον πρόλογο του ανέφερε: «Ο Πλάτωνας είναι φίλος μου, ο Αριστοτέλης είναι φίλος μου, αλλά η καλύτερη μου φίλη είναι η αλήθεια»!
Αποφοίτησε με χαμηλό βαθμό τον Απρίλη του 1665. Την ίδια χρονιά το πανεπιστήμιο έκλεισε εξ αιτίας μιας επιδημίας βουβωνικής πανώλης και ο Νεύτωνας αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Λίνκολνσάιρ. Στα δύο χρόνια που παρέμεινε εκεί, φανέρωσε την επιστημονική ιδιοφυία του και άρχισε να αναπτύσσει ριζοσπαστικές θεωρίες στα μαθηματικά, τη φυσική, την οπτική και την αστρονομία. Εκείνη την περίοδο, έθεσε τις βάσεις για την απειροστική ανάλυση, πολύ πριν την ανακαλύψει ο Λάιμπνιτς. Παρήγαγε απλές αναλυτικές μεθόδους που ενοποιούσαν πολλές διαφορετικές τεχνικές που χρησιμοποιούνταν για να λύσουν άσχετα μεταξύ τους προβλήμα¬τα, όπως ο υπολογισμός επιφάνειας, εφαπτομένης κ.ο.κ. Το 1671 έγραψε το De methodis Serierum et Fluxorium, αλλά δεν κατόρθωσε να το δημοσι εύσει. Τελικά, το έργο κυκλοφόρησε το 1736 από τον Τζον Κόλσον.
Το 1667, το πανεπιστήμιο επαναλειτούργησε και ο Νεύτωνας γρήγορα κέρδισε τον θαυμασμό του καθηγητή του, Μπάροου, και έγινε βοηθός του. Τον Ιούλιο του 1669, ο Μπάροου φρόντισε να γνωστοποιήσει στον κόσμο τα μαθηματικά επιτεύγματα του Νεύτωνα, στέλνοντας το κείμενο του Νεύτωνα De analysi στον Κόλινς, ο οποίος το έδειξε σε όλους τους γνωστούς μαθηματικούς της εποχής, αλλά και στον πρόεδρο της Βασιλικής Εταιρείας. Το 1669, ο Μπάροου παραιτήθηκε από την έδρα του για να αφοσιωθεί στον Θεό, προτείνοντας στη θέση του τον Νεύτωνα - αν και ήταν μόνο 27 χρονών!
Η πρώτη εργασία του Νεύτωνα ως καθηγητή, τον Ιανουάριο του 1670 ήταν πάνω στην οπτική. Είχε καταλήξει ότι το λευκό φως αποτελούσε σύν θεση όλων των χρωμάτων, σε αντίθεση με ό,τι πιστευόταν μέχρι τότε, ότι δηλαδή το λευκό χρώμα ήταν ένα ξεχωριστό αυθύπαρκτο χρώμα. Μετά από αυτή τη διαπίστωση σχεδίασε και κατασκεύασε ένα κατοπτρικό τηλε σκόπιο. Το 1672 ο Νεύτωνας εκλέχτηκε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας και εξέδωσε την πρώτη επιστημονική εργασία του για το φως και το χρώμα. Μετά τη διαφωνία του με τον Χουκ, ο Νεύτωνας κλείστηκε ακόμη περισσό τερο στον εαυτό του και απομακρύνθηκε από τη Βασιλική Εταιρεία. Οι σφοδρές επικρίσεις που δέχτηκε η θεωρία των χρωμάτων του από τους Άγγλους ιησουίτες, καθώς και ο θάνατος της μητέρας του ένα χρόνο αργότερα, τον οδήγησαν σε νευρική κατάρρευση. Για πολλά χρόνια θα αποφεύγει όσο μπορεί περισσότερο τις κοινωνικές συναναστροφές.
Το μεγαλύτερο επιστημονικό επίτευγμα του Νεύτωνα ήταν το έργο του στη φυσική και η διατύπωση της θεωρίας της βαρύτητας. Ήδη από το 1666, είχε αρχίσει να διαμορφώνει τους τρεις νόμους που διέπουν την κίνηση, σε συνδυασμό με τον νόμο της πλανητικής κίνησης που είχε διατυ πώσει ο Κέπλερ. Τελικά, το 1687 ο Νεύτωνας εξέδωσε το Philosophise naturalis principia mathematica ή Principia. Πρόκειται για το πιο σημαντικό επιστημονικό έργο που έχει γραφτεί ποτέ. Ο Νεύτωνας ανέλυσε την κίνη ση των σωμάτων, τον νόμο της αδράνειας και της κεντρομόλου δύναμης. Απέδειξε ότι οι πλανήτες έλκονται από την ηλιακή βαρύτητα που είναι αντιστρόφως ανάλογη με το τετράγωνο της απόστασης. Εξήγησε μ' αυτόν τον τρόπο τις ελλειπτικές τροχιές και την κλίση του άξονα της γης. Αν και η θεωρία του δεν έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία του επιστημονικού κατεστημένου, ο Νεύτωνας συνέχισε να θεωρείται ιδιοφυία.
Το 1685, ανεβαίνει στον θρόνο ο Ιάκωβος II, με την υποστήριξη τόσο των Καθολικών όσο και των Αγγλικανών.
"Οταν ο βασιλιάς θέλησε να διορίσει ένα Βενεδικτίνο μοναχό στο Πανεπιστήμιο του Κέημπριτζ χωρίς εξετάσεις και τους καθιερωμένους όρκους, ο Νεύτωνας έγραψε στον αντιπρόεδρο: «Εσυ θαρραλέος και σταθερός στους Νόμους και δεν θα αποτύχεις"!
Ο αντιπρόεδρος ακολούθησε τη συμβουλή του και εκδιώχθηκε από τη θέση του. Παρ' όλα αυτά ο Νεύτωνας συνέχισε να συγκεντρώνει επιχειρήματα για την προάσπιση του πανεπιστημίου. Μετά την εκδίωξη του Ιακώβου από τον Γουλιέλμο της Οράγγης, το 1688, το Πανεπιστήμιο του Κέημπριτζ εξέλεξε τον, διάσημο πια για την υπεράσπιση του πανεπιστημίου, Νεύτωνα, ως ένα από τα δύο μέλη τους στο Κοινοβούλιο, στις 15 Ιανουαρίου 1689.
Μετά από μια δεύτερη νευρική κατάρρευση το 1693, ο Νεύτωνας αποσύρθηκε από την έρευνα. Οι λόγοι αυτής της κατάρρευσης αποτέλεσαν αμφιλεγόμενο ζήτημα για τους βιογράφους του και είναι πολλές οι θεωρίες που έχουν προταθεί: χημική δηλητηρίαση, αποτέλεσμα των αλχημικών πειραμάτων του, απογοήτευση από τις έρευνες του, το τέλος της σχέσης του με τον Fatio de Duillier. Ο ίδιος ο Νεύτωνας πίστευε ότι αιτία ήταν οι αϋπνίες, αν και αυτές ήταν μάλλον σύμπτωμα της κατάθλιψης, από την οποία υπέφερε παρά αιτία.
Όπως και νά 'χει, το 1669 εγκατέλειψε το Κέημπριτζ και ανέλαβε επικεφαλής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου, αν-και από την έδρα του στο Κέημπριτζ παραιτήθηκε το 1701. Αν και ο Νεύτωνας ήταν πια πάμπλουτος, δεν αντιμετώπισε το αξίωμα του σαν μια απλή αναγνώριση των επιστημονικών επιτευγμάτων του. Αντιθέτως, εργάστηκε σκληρά και κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τις οικονομικές κρίσεις αλλά και να λάβει μέτρα κατά της παραχάραξης.
Το 1703 εξελέγη πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας και παρέμεινε σ' αυτή τη θέση μέχρι τον θάνατο του. Χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Αννα, το 1705, και ήταν ο πρώτος επιστήμονας που τιμήθηκε τόσο πολύ για το έργο του.
Παρ' όλα αυτό τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν ήταν τόσο εύκολα και χαρακτηρίστηκαν από την έντονη διαμάχη του με τον Λάιμπνιτζ σχετικά με το ποιος είχε ανακαλύψει την απειροστική-ανάλυση. Πέθανε, πλήρης ημερών, στις 20 Μαρτίου 1727.

========================================

Το 1970, ο αγρότης David Hudson,στο κτήμα του στην Αριζόνα, ανακάλυψε μέσα σε ορυχεια του προηγούμενου αιώνα, ότι το χώμα είχε περίεργη σύσταση. Μετά από 10 χρόνια ερευνών και δαπάνη αρκετών χιλιάδων δολαρίων, απέδειξε μέσα από μια σειρά πατενταρισμένων πειραμάτων ότι το χώμα αυτό περιείχε τον λευκό χρυσό ή αλλιώς τον μονοατομικό χρυσό, τη λευκή σκόνη των αλχημιστών! Πρόκειται για χρυσό ο οποίος είναι διαλυτός σε νερό και σε άλλα αλχημικά και δυναμοποιημένα υγρά και που σε αυτή τη μορφή είναι πόσιμος, με δραματικά εως απίστευτα αποτελέσματα εις όφελος της ανθρώπινης υγείας! Εάν βέβαια τον επεξεργαστούμε «με κατάλληλες μεθόδους» μετατρέπεται στον γνωστό πολυπόθητο μεταλλικό χρυσό...
Πολλές οι αναφορές του Αριστοτέλη σ'αυτή τη λευκή σκόνη, πολλες και οι αναφορές και οι χαλκογραφίες των κατοπινών αλχημιστικών αιώνων,όπου περιγράφονται φαινομενικά ανε ξήγητες εργαστηριακές διεργασίες σχετικές με τη λευκή ουσία.
Η λευκή αυτή ουσία και η παραγωγή της υπήρξε και παραμένει το απόλυτο μυστικό της αλχημείας, παλαιάς και σύγχρονης. Για τους δια χρονικούς αλχημιστές που αναζητούν τη γνώση και την πρόσβαση στις πολυδιαστατικές αιθερικές πραγματικότητες του «αείζωου πυρός» του Ηράκλειτου, η λευκή σκόνη που θα την πιούνε διαλυμένη μέσα σε απλό ή δυναμοποιημένο νερό και θα διαποτίσει ολόκληρο το «είναι» τους, είναι το εισιτήριο για καταστάσεις συνειδητότητας και πνευματικής χειραφέτησης, όποι η γνώση αποκαλύπτεται, σε όλα της τα επίπεδα αβίαστα και καθαρά, ως η από πάντα ενυπάρχουσα εις τον και περί τον άνθρωπο!
Για τους γνωστούς "εμπόρους των Εθνών», αυτή η λευκή σκόνη μαζί με την άλλη, επίσης λευκή σκόνη...) είναι το όπλο για τον έλεγχο των οικονομιών και των λαών μέσω της ελεγχόμενης παραγωγής χρυσού,για ανέξοδη αγορά συνειδήσεων, ομάδων ανθρώπων και μηχανισμών, που θα συντηρήσουν στη συνέχεια την τρισάθλια ψευδο-οικουμενική εξουσία τους.
Ο Νεύτων,κατά τη διάρκεια της δημιουργικότατης και πολυτάραχης επιστημονικής του ζωής, επεχείρησε την ανακάλυψη των βασικών δομών της συμπαντικής ύλης και μέσω της αλχημείας επεδίωξε να βρει τις σχέσεις που διέπουν τις δυνάμεις και τα σωματίδια από τα οποία κάθε μορφή ύλης αποτελείται.
Η ενασχόληση του αυτή και τα αποτελέσματα της εξασφάλισαν στον ίδιο μια βασιλική ζωή για μελέτη και έρευνα, όπως ακριβώς την επιθυμούσε. Στο κράτος του, τη Μεγάλη Βρετανία, εξασφάλισαν τις «γνώσεις» και τα «εργαλεία» για παγκόσμια κυριαρχία! Στον δε κόσμο που ερευνά και ψάχνει την επιστήμη, με την επιστήμη για την επιστήμη, ένα δρόμο και μια μέθοδο όχι κατ' ανάγκη μοναδικούς και αναγκαίους, αλλά ικανούς. Κατά το μέτρο δε και τη σοφία των δικών μας Ελλήνων προπατόρων, ούτε και σωστούς...

=====================================

Ο ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ

Λίγοι από τους βιογράφους του Νεύτωνα έχουν σημειώσει οτι
ταν από ευγενή σκωτική οικογένεια, ασχέτως αν αυτή είχε ξεπέσει πριν
από τη γέννηση του. Αυτή ακριβώς η καταγωγή όμως θα μπορούσε να
είχε οδηγήσει αρκετούς μελετητές σε μια πιο «υποψιασμένη
της μετέπειτα ζωής του.
Μετά από δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά καλές σπουδές, αν περίπου ετών, ο Νεύτων κατάφερε να γίνει δεκτός στη Εταιρεία, όπου γνωρίστηκε με τον Ρόμπερτ Μπόυλ, σημαντικό επιστήμονα της εποχής και μάγιστρο του Τάγματος της Σιών. Το περιβόητο αυτό Τάγμα ή Ηγουμενείο της Σιών, ως κύριο σκοπό του είχε και έχει τη δια φύλαξη του Αγίου Αίματος, του αίματος δηλαδή του Ιησού Χρίστου, το οποίο υποτίθεται ότι πέρασε στους φυσικούς απογόνους του μέσω της σχέσης του με τη Μαρία τη Μαγδαληνή.
Πίσω όμως από τη «φανερή» αιτία της ύπαρξης του κρύβονται πολλά μυστικά, αρκετά από τα οποία αφορούν στην πολιτική - με κύριο μέλημα τη διατήρηση στην εξουσία και περαιτέρω εξάπλωση της Μεροβιγγιανής δυναστείας. Αν και οι σκεπτικιστές ασκούν κριτική στο θεωρητικό αυτό υπόβαθρο της αδιαμφισβήτητης, εν τούτοις, ύπαρξης του Τάγματος, είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί ερευνητές έχουν αποδείξει ότι οι περισσότεροι σημερινοί ηγέτες του κόσμου μας-είτε εκλεγμένοι, είτε εστεμένοι- είναι μεταξύ τους μακρινοί συγγενείς, σαν πράγματι να υπάρχει μία γενεαλογική γραμμή που κυβερνά τον κόσμο!
Από την άλλη, πολλά από τα μυστικά του Τάγματος σχετίζονται με την αλχημεία και τα καλά κρυμμένα μυστικά της- Να αναφέρουμε επίσης ότι μεταξύ των μεγάλων Μαγίστρων του Ηγουμενείου της Σιών είναι ο Ντα Βίντσι, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Κλωντ Ντεμπισί...
Όπως και να έχει, από τη στιγμή της γνωριμίας του Νεύτωνα με τον Μπόυλ, η εξέλιξη του πρώτου υπήρξε αστραπιαία. Έγινε διευθυντής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου με στόχο να βελτιώσει την ποιότητα του χρυσού, ενώ λίγα χρόνια αργότερα τέθηκε επικεφαλής της Βασιλικής Εταιρείας.
Σήμερα πλέον έχει γίνει γνωστό από πολλούς μελετητές ότι ο Ισαάκ Νεύτων διετέλεσε Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος της Σιών απο το 1691 μέχρι και τον θάνατο του, το 1727. Διαδέχθηκε τον Μπόυλ, ενώ ένας άλλος σημαντικός επιστήμονας της εποχής, ο Τσαρλς Ράντκλιφ ήταν αυτός που διαδέχθηκε τον Νεύτωνα.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για πιθανή σχέση TOU Νεύτωνα με τον Ελευθεροτεκτονισμό.Κανένα αρχείο με το όνομα του ώς μέλος Στοάς δεν έχει εμφανιστεί. Παρ' όλα αυτά είναι γνωστό ότι σμμμετείχε σε μία ημιμασονική οργάνωση,την ομάδα των Ευγενών Κυρίων του Σπώλντινγκ,στην οποία συμμετείχε και ο πολύ γνωστός μεταφυσικός ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ.
Στα γραπτά του όμως, μπορεί να συναντήσει κανείς αρκετές αναφορές σε ζητήματα που απασχολούσαν τον Ελευθεροτεκτονισμο εκείνης της εποχής. Έτσι, εμφανίζεται να θεωρεί τον Νώε σημαντικότερο από τον Μωϋσή μία από τις σημαντικότερες εργασίες του αφορούσε
εξέλιξη της μοναρχίας από την αρχαία εποχή. Στο Chronology of ancient kingdoms amended θεωρεί τον Ιουδαϊσμό ως την ιερή διδασκαλία που κατέχει τα πιο βαθιά μυστικά και τη θεϊκή γνώση που έχει χαθεί. Σε άλλα του κείμενα φαίνεται βαθιά επηρεασμένος από τις διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου, αλλά και του Πυθαγόρα. Ειδικά ως προς τον τελευταίο, ο Νεύτων θεωρεί ότι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο Πυθαγορας τη μουσική των σφαιρών αποτελεί μια πρώιμη μεταφορά του νόμου της βαρύτητας.
Βεβαίως,όπως και η επιστημονική του τοποθέτηση, η θεολογική του άποψη στάθηκε αιρετική σε σχέση με το επικρατούν δόγμα. 'Ηταν μαχη-αν και σιωπηρά- αντίθετος στην ιδέα περί Αγίας Τριάδας, αναρωτιόταν για τη θεότητα του Ιησού και ήταν καχύποπτος απέναντι στην Καινή Διαθήκη, γιατί θεωρούσε ότι τα Ευαγγέλια διαφοροποιήθηκαν κατά τον 5ο αιώνα. Επηρεασμένος από αρκετές απόψεις των Γνωστικών θεωρησε ότι ο Ιησούς ήταν θεός εκ του αποτελέσματος της παρουσίας του στη Γη και όχι εκ φύσεως. Αυτή η άποψη εκφραζόταν από τους Σοσινιανούς, μια αίρεση που έδινε ιδιαίτερη βάση στην αρία καταγωγή της. Αλλωστε και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του Αριο...
Ταυτόχρονα, έδειχνε ιδιαίτερη συμπάθεια στους Καμισάρδους (Camisards) ή Προφήτες της Σεβέν αποτελούσαν, κατά μία έννοια, συνέχεια των Καθαρών. Τόσο οι Καθαροί, όσο και οι επίγονοι τους θεω ρούσαν ότι η Γνώση παίζει σημαντικότερο ρόλο απο την Πίστη.
Λίγο πριν πεθάνει ζήτησε από τους φίλους του να κάψουν μεγάλη ποσότητα χειρογράφων και σημειώσεων, των οποίων μέχρι και σήμερα παραμένει άγνωστο το περιεχόμενο. Πολλές είναι οι υποθέσεις που θα μπορούσαν να γίνουν για τις σημειώσεις αυτές, όμως το μόνο βέβαιο είναι ότι αποτελούν βαθιά γνώση που θα μείνει για πάντα κρυφή.


=======================================


========================================

Πανάρχαιες αλχημικές πρακτικές:Αρτος και Χρυσός.

του Χρήστου Μαρίνου

Οι αποκρυφες παραδόσεις πού συνδέουν τον αμύθητο πλούτο των Ναϊτών Ιπποτών με αλχημική μεταστοιχείωση κοινών μετάλλων σε χρυσό αναφέρουν οτι στην περιοχή της Μεσοποταμίας

και του Σινά υπήρχαν κάποια ιδιαίτερα αρτοποιεία, Καθώς και στοιχεία ότι οι θεοί(προφανώς οι Ανόυνάκι των Σουμέρο-Βαβυλωνίων) κατείχαν τη δυνατότητα παραγωγής χρυσού σέ μονοατομική αλλά και σε οκτατομική σύσταση! Τουλάχιστον δύο τέτοια αρτοποιεία έχουν εντοπισθεί, το ένα πλησίον της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και το άλλο στη Μεσοποταμία, πλησίον της αρχαίας πόλης Λαγκάς.

Ο χρυσός είναι στοιχειό με οκτώ άτομα. Οι ενδείξεις οδηγούν στο ότι οι προανθρώπινες φυλές της Γης είχαν την τεχνογνωσία για να φτιάξουν μονοατομικό χρυσό! 

Τον διαμόρφωναν σαν μία λευκή σκόνη. Αυτό ακριβώς έκαναν και οι θεοί της Σουμερίας: διαιρούσαν τον χρυσό στα εξ ων συνετέθη. Η μυθολογία αναφέρει ότι κατά τη διαδικασία, παρασκεύαζαν μια λευκή σκόνη την οποία έριχναν στον άρτο οταν αυτός ψηνόταν και τον έτρωγαν. 

Οι άρτοι αυτοί ήταν κωνικοί και οι Θεοί-βασιλείς της Σουμερίας τους έτρωγαν και έγίνοντο λαμπεροί και φωτεινοί. (Εδω μπορούμε να θυμηθούμε το λαμπερό τάγμα του Εωσφόρου, του φέροντος το φως...) 

Με το Παρασκεύασμα αυτού του άρτου οι λαμπεροί θεοί αποκτούσαν υπερ φυσικές δυνάμεις και δυνατότητες. Μπορούσαν ακόμη να πραγματοποιήσουν αυτόματο ταξίδι στο χωροχρόνο ή αλλαγή πραγματικότητας, γίνονταν δηλαδή, χωροχρονικά μενίρ ή χρονίρ. Εδώ ακριβώς έγκειται τα μυστικό των "καλών» και των «κακών», αλλά και των ερευνών πολλών αλχημιστών για τον χρυσό. Εάν ο άνθρωπος φάει τέτοιου είδους κωνικό άρτο με ρινί σματα χρυσού ως άλευρο, εις τα άλευρα θα απωλέσει την ψυχή του! Δέχεστε να γίνετε ισχυρά χρονομενίρ δίχως ψυχή; Τούτο σημαίνει ότι η" άνοδος σας ως ανθρώπων θα σταματήσει στην τέταρτη διάσπαση, από την τρίτη που βρίσκεστε σήμερα... Φυσικά δεν θα φτάσετε ποτέ στην 5η, 6η και 7ή διάσταση, γνωστή και ως θέωση του ανθρώπου.
Οι Ναϊτες που κατείχαν μεγάλο μέρος της αρχαίας γνώσης φαίνεται πως έψαχναν σουμε-ριακά και βαβυλωνιακά αρχεία δημιουργίας αυτού του ειδικού άρτου από χρυσό, για να φωτισθούν.

Ένα μεγάλο μέρος του συμβολισμού του ρόδακα, που είναι στην ουσία οκτάγωνο και απαντάται σέ όλους τους ναούς του Μεσαίωνα-το συναντούμε στη Νοτρ Νταμ στο Παρίσι και στη μητρόπολη της Αμιέν, στα κάστρα και παρεκκλήσια της περιοχής της Ρεν λέ Σατώ- αναφέρεται στο οκτάγωνο,πολυατομικό στοιχειό του χρυσού.

Όλοι οι αρχαίοι ναοί στη Μεσοποταμία όπως και ο αντίστοιχος του Σολύμου, υιού του Σετ στα Ιεροσόλυμα, ήταν γεμάτοι απο οκτάγωνα, τα πιο πολλά σε χρώμα κίτρινο-χρυσαφί. Το οκτάγωνο και ο αριθμός οκτώ κρυπτογραφούν τα οκτώ άτομα του χρυσού, Που δεν είναι στοιχείο μονοατομικό, όπώς διατείνεται η συμβατική επιστήμη, αλλά αποτελούμενο από οκτώ άτομα.Ο ρόδακας έχει οκτώ ακτίνες, όσες και τα άτομα

του χρυσού. Όλοι οι Ναοί που έχουν κτιστεί από μυητικά τάγματα έχουν σε πολλά σημεία ρόδακες. Ρόδακες, και μάλιστα χρυσαφένιους, έχουν ακόμη και τα άμφια των ορθόδοξων ιερέων...

============================================

Αν κοιτάξουμε όμως με μάτια ερευνητικά και τίμια στην εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας, θα δούμε ότι οι μόνοι δρόμοι τους οποίους επέλεξε ή στους οποίους της επετράπη με προσχεδια σμένο τρόπο να βαδίσει η ανθρωπότητα και να φθάσει στο σήμερα, είναι αυτοί ακριβώς οι δρόμοι. Τα συστήματα κυκλοφοριακής συμπεριφοράς είναι δεδομένα και υποχρεωτικά. Απαγορεύονται οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις και επιλογές παραδρομών ή συντομεύσεων. Το παράδειγμα του δασκάλου Νεύτωνα στη συμμε τοχή και τον σχεδιασμό τέτοιων διαδρομών, είναι πλέον γνωστό. Μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό, να το υπερβούμε, να το ακυρώσουμε και να αιωρηθούμε και εμείς πάνω από τις επιτρεπτές διαδρομές, ατενίζοντας και διαπλέοντας ανοιχτές θάλασσες γνώσης με όριο το πουθενά και σκοπό το ΑριστοΤέλος. Θα το κάνουμε;


Βιβλιογραφία

1) Νεύτων και αλχημεία, Μ. Παπαθανασίου, Εκδ. Ουτοπία - 5ος & 6ος, 1995 7) Hermetic & Alchemical Writings of Paracelsus, Ιδιωτική Βιβλιοθήκη 3) The Foundations of Newton's Alchemy, Betty Jo Teeter Dobbs - Assistant Prof, of History at Northwestern University of Illinois, Cambridge University Press 4) αρχείο διαλέξεων: «Επιστήμη χωρίς Λογοκρισία», Δρ. Παναγιώτης Παππάς 5) Knowing the Time, Knowing of Time, 3rd annual conf. Boston Univ., Dec-1998 6) Isaac Newton - A private scholar and a public servant, Campridge University Library 7) Η αλχημεία, Ζακ Καρλ Μισέλ Γκρανζέ, Εκδ. Αστάρτη 8) Αλχημεία - Η φιλοσο φική λίθος, Αλλισον Κόουντερτ, Εκδ. Πύρινος κόσμος 9) Το νέο φως της αλχημείας, Μιχαήλ Σεντιβόγκιους, Εκδ. Πύρινος κόσμος 10) Για το Ερυθρό Ρόδο 8 τον Χρυσό Σταυρό, Τζιουντισέλι / Μπασελέρι, Εκδ. Τετρακτύς 11) Superconductivity & Modern Alchemy, David Hudson, http://monatomic.earth.com 12) Μάγοι και Αλχημιστές - Η παράδοση της Δύσης, Gareth Knight, Εκδ. Ιάμβλιχος 13) Silver to Gold, Selected Writings of Fulcanelli, Emmens, Fletcher, Waite

Το άρθρο αυτό μας το έστειλε φίλος με email,δημοσιεύτηκε πριν αρκετά χρόνια στο περιοδικό "ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ",δεν μας είπε ακριβώς χρονολογία.Ο συγγραφέας του είναι ο Ιωάννης Πηλιούνης.

http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr/2009/07/blog-post_10.html