Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Μια απάντηση στους Μπογιόπουλους που μας κουνάνε το δάκτυλο

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Μια απάντηση στους Μπογιόπουλους που μας κουνάνε το δάκτυλο

ΚΟ: Ο Vladimir Bukovsky, φυλακίστηκε και στάλθηκε σε στρατόπεδα εργασίας και σε «ειδικά ψυχιατρεία» της ΕΣΣΔ, μόνο και μόνο γιατί μοίραζε «απαγορευμένα ποιήματα»… Ήταν 21 χρονών.

Αξίζει να μαθαίνουμε τέτοιες ιστορίες, και να τις θυμόμαστε καλά, ειδικά όταν στις μέρες μας οι διάφοροι Μπογιόπουλοι και οι επαναστάτριες της Εκάλης, συνωστίζονται στα «αστικά» κανάλια κουνώντας μας το δάχτυλο φωνασκούντες και θέλοντας να μας σώσουν από τον «κίνδυνο του φασισμού» ενώ την ίδια ώρα τα ποικιλόχρωμα ασπόνδυλα του «συνταγματικού τόξου» παρακολουθούν προσεκτικά με «σοβαρότητα» και σιγή ιχθύος (και βλέμμα ροφού).

Ο Vladimir Bukovsky (Βλαντιμίρ Μπουκόφσκι, γενν. 1942), νευροφυσιολόγος και συγγραφέας, είναι ένας από τους ιδρυτές τουκινήματος σοβιετικών διαφωνούντων, το οποίο γεννήθηκε το φθινόπωρο του 1960 στην Πλατεία Μαγιακόβσκι της Μόσχας.

Εκεί, μια ομάδα τότε αγνώστων νέων ακτιβιστών, ποιητών και ηθοποιών (συμπεριλαμβανομένων των Yuri Galanskov, Eduard Kuznetsov, Vladimir Osipov, Ilya Bokshtein και Vsevolod Abdulov), που πραγματοποίησε δημόσιες αναγνώσειςαπαγορευμένων ποιητών - Αχμάτοβα, Πάστερνακ, Μάντελσταμ, Τσβετάγιεβα. Διάβαζαν επίσης δικά τους έργα και έργα συγχρόνων τους, τα οποία σύντομα διαδόθηκαν ως ‘samizdat’ («αυτο – εκδόσεις», παράνομη αναπαραγωγή και διανομή απαγορευμένης βιβλιογραφίας).

Το Samizdat, επίσης, γεννήθηκε στην πλατεία Μαγιακόφσκι. Οι αρχές απάντησαν με το συνηθισμένο τρόπο τους : με βίαιη διάλυση των συνεδριάσεων με μπουλντόζες και εκχιονιστικά, με προβοκάτσιες της Κομσομόλ (Νέοι Κομμουνιστές), ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Ωστόσο, οι «ανατρεπτικές» συναντήσεις συνεχίστηκαν στην καρδιά της σοβιετικής πρωτεύουσας για σχεδόν δύο χρόνια :

«Αυτή η καταπληκτική κοινότητα, η οποία αργότερα ονομάστηκε “κίνημα”, γεννιόταν. Δεν είχε ούτε ηγέτες ούτε οπαδούς .... Κάθε ένας από εμάς, όπως ένα νευρικό κύτταρο, συμμετείχαμε σε αυτή την καταπληκτική ορχήστρα χωρίς έναν μαέστρο, οδηγήθηκε μόνο από την αίσθηση του αυτο – σεβασμού και της προσωπικής ευθύνης για ό, τι συνέβαινε» (Vladimir Bukovsky, ‘To Build a Castle’).

Ο Vladimir Bukovsky ήταν ένας από τους διοργανωτές των ανεπίσημων αναγνώσεων ποίησης στην Πλατεία Μαγιακόφσκι της Μόσχας, τη γενέτειρα του κινήματος των σοβιετικών διαφωνούντων.

Οι αναγνώσεις της Μαγιακόβσκι ήταν μόνο η αρχή: μπορεί κανείς να μελετήσει την ιστορία των διαφωνούντων στη Σοβιετική Ένωση με την ανάγνωση της βιογραφίας του Bukovsky. Ασχολήθηκε με τη διοργάνωση της “ Διαμαρτυρίας Glasnost” τον Δεκέμβριο του 1965 στην πλατεία Πούσκιν (πρώτη διαδήλωση της αντιπολίτευσης στη Μόσχα σε τέσσερις δεκαετίες), διοργάνωσε την εκδήλωση τον Ιανουάριο του 1967 κατά των πολιτικών συλλήψεων (επίσης Πλατεία Πούσκιν) και, ίσως η πιο σημαντική προσπάθεια του, η εκστρατεία κατά της «τιμωρητικής ψυχιατρικής» που χρησιμοποιείτο από την KGB εναντίον των διαφωνούντων.

Μετά την πρώτη σύλληψή του το 1963 για «κατοχή αντι - σοβιετικής λογοτεχνίας», ο Bukovsky (τότε 20 ετών) οδηγήθηκε στο γραφείο του Αντιστράτηγου Mikhail Svetlichny, επικεφαλής της KGB στη Μόσχα. «Ο Svetlichny είπε ένα πολύ απλό πράγμα», θυμάται ο Bukovsky στο ντοκιμαντέρ ‘They Chose Freedom’(Επέλεξαν Ελευθερία). «Εδώ είναι το ένταλμα σύλληψης. Αν ειλικρινά μας πεις τα πάντα – που βρήκες αυτό το βιβλίο, ποιος στο έδωσε, σε ποιους το έδωσες να το διαβάσουν, εγώ δεν θα το υπογράψω και θα πας σπίτι. Εάν αρνηθείς, θα το υπογράψω και θα πας φυλακή». Θεώρησα μια τέτοια διατύπωση προσβλητική και τον καταράστηκα. Δεν είπε τίποτα, απλά κούνησε το κεφάλι του, υπέγραψε το ένταλμα και είπε: «Πάρτε τον».

Ο Vladimir Bukovsky πλήρωσε για την άρνησή του να συμφωνήσει στα ψέματα του καθεστώτος, με 12 χρόνια σε φυλακές, στρατόπεδα εργασίας και «ειδικά ψυχιατρικά νοσοκομεία». Ούτε μία φορά δεν παραδέχτηκε την ενοχή του, δεν ζήτησε επιείκεια, δεν αποκήρυξε τα λόγια του και δεν πρόδωσε τους φίλους του. «Παλέψαμε απεγνωσμένα εναντίον αυτού του καθεστώτος των αχρείων. Ήμασταν μια χούφτα άοπλοι άνθρωποι απέναντι σε ένα πανίσχυρο κράτος με την πιο τερατώδη μηχανή καταστολής του κόσμου. Και κερδίσαμε. Το καθεστώς υποχώρησε. Και ακόμη και μέσα στις φυλακές αποδειχθήκαμε πολύ επικίνδυνοι γι’ αυτούς»(Vladimir Bukovsky, To Build a Castle).

Στις 18 Δεκεμβρίου 1976, μια χειροπέδες στα χέρια ο Bukovsky οδηγήθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Chkalovsky και συνοδεύτηκε από ένα κομβόι της επίλεκτης μονάδας Alpha της KGB (που για πρώτη φορά λειτουργούσε), και πέταξε για το διεθνές αεροδρόμιο της Ζυρίχης. Έγγραφα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος αναφέρθηκαν σε αυτό ως «μέτρα που αφορούν στην απελευθέρωση του συντρόφου L. Corvalan1». «Στο τέλος, το καθεστώς δεν μπόρεσε να νικήσει τον εχθρό του στο εσωτερικό της χώρας.