Σύμφωνα με τον Τιερί Μεϊσάν, τον γνωστό ανεξάρτητο Γάλλο δημοσιογράφο ο ηγέτης των
Κούρδων του Ιράκ Μ.Μπαρζανί είχε συμφωνήσει με τους ισλαμιστές της ISIL, κατόπιν προτροπής των ΗΠΑ και υπό την επίβλεψη του Ισραήλ, σε σύσκεψη στο Αμάν την 1η Ιουνίου, να εισβάλλει στο Ιράκ και να προελάσει σtις περιοχές που ελέγχονταν από την Βαγδάτη, προκειμένου να υπάρξει αντιπερισπασμός για την ανακήρυξη ανεξάρτητου Κουρδιστάν που θα αποσχιστεί φυσικά από το Ιράκ.
Ο Τιερί Μεϊσάν ο διάσημος ανεξάρτητος Γάλλος δημοσιογράφος "βλέπει" την δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, το οποίο θα λειτουργήσει ως ασπίδα απέναντι στο Ιράν, το Ιράκ,την Συρία και την Τουρκία.
"Όταν ο Δαβίδ Μπεν Γκουριόν ανακήρυξε μονομερώς την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, η άμυνα του υπέθεταν ότι θα εξασφαλίζοταν από μια ζώνη ασφαλείας γύρω από αυτό. Ήταν η υλοποίηση της ευρωπαϊκής στρατηγικής των «βημάτων»: Οι ισραηλινοί πόλεμοι προσπαθούσαν να επεκτείνουν το έδαφός του και, ελλείψει αυτού (δεν μπορούσαν να κατακτηθούν και άλλα εδάφη), να αποστρατιωτικοποιηθούν οι περιοχές στα σύνορά του, όπως συνέβη με το Γκολάν, το Σινά και το Νότιο Λίβανο. . Ωστόσο, με την εμφάνιση την εξάπλωση, και την αναπτυξη πυραυλικών συστημάτων, η ολοκλήρωση των «βημάτων» δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια του Ισραήλ.
Σταδιακά, προέκυψε ένας άλλος τρόπος σκέψης: Η ασφάλεια μιας χώρας εξαρτάται από την ύπαρξη ενός κύκλου προστασίας φιλικών και ελεγχόμενων κρατών και στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής δημιουργήθηκε το Νότιο Σουδάν (2011) για να υπάρξει μια φιλική χώρα στην καρδιά ενός εχθρικού γεωστρατηγικού συστήματος προς το Ισραήλ και σύντομα θα υπάρξει και ανεξάρητο Κουρδιστάν μέχρι τις αρχές του 2015.
Η εμπειρία του Νότιου Σουδάν διδάσκει πως μπορεί να φτιαχτεί ένα τεχνητό χρήσιμο κρατικό μόρφωμα. Πρόκειται σήμερα για κράτος χωρίς κράτος, για μια περιοχή χωρίς νόμο υπό κατοχή του ισραηλινού στρατού.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, ο μουλάς Μουσταφά Μπαρζανί (ο πατέρας του Μασούντ Μπαρζανί) πλησίασε την Ουάσιγκτον και το Σάχη του Ιράν. Έγινε αξιωματικός της Μοσάντ. Επισκέφθηκε το Ισραήλ και συγκεκριμένα τον Abba Eban (Υπουργό Εξωτερικών) και τον Στρατηγό Meir Amit (Διευθυντή της Μοσάντ). Από τότε συμφωνήθηκε η πορεία απόσχισης του Κουρδιστάν μόλις κατέρρεε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Υπό αυτή την έννοια ότι έγινε από το 1990 και μετά στο Ιράκ έχει την "σφραγίδα" του Ισραήλ.
Από την αμερικανική πλευρά, η δημιουργία του Κουρδιστάν είναι ένα βήμα προς την αναδιαμόρφωση της «Ευρύτερης Μέσης Ανατολής»( Greater Middle East ), δηλαδή, για τη διαίρεση της περιοχής σε εθνικά ομοιογενή κρατίδια, εύκολα διαχειρίσιμα.
Κατά τη συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών, στη διάρκεια της οποίας ο υπουργός Άμυνας Chuck Hagel και ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγός Martin Dempsey, ήρθαν να εξηγήσουν στο Κογκρέσο τη κατάσταση στο Ιράκ, όχι μόνο υποστήριξαν ότι έχασαν το φάκελο του Abu Bakr al-Baghdadi (και έτσι να αγνοήσουν γιατί τον συνέλαβαν το 2004 και γιατί τον απελευθέρωσαν λίγους μήνες αργότερα) αλλά παραδέχτηκαν ότι δεν είχαν κανένα σχέδιο επέμβασης και ότι αφήνουν το πεδίο εντελώς ελεύθερο στον Ισλαμικό Εμιράτο και στο Κουρδιστάν!".
Όπως ήδη σας έχουμε αναφέρει ο Abu Bakr al-Baghdadi ήταν πράκτορας της CIA με πλήρη εκπαίδευση τεσσάρων χρόνων. Αυτη τη στιγμή η ΙSIL εξυπηρετεί τα συμφέροντα Αμερικανών και Ισραηλινών κατά μοναδικό τρόπο. Άλλωστε το έκανε και στην Συρία πολεμώντας εναντίον του Άσαντ.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι και πολύ απλά και ξεκάθαρα. Παρά την προσπάθεια του Μ.Μπαρζανί οι Κούρδοι της Συρίας (PDK) και οι Κούρδοι της Τουρκίας (ΡΚΚ) διαφοροποιούνται πλήρως από την πολιτική του Μπαρζανί και δεν συμμετέχουν στην προσπάθεια για ένα "ανεξάρτητο" Κουρδιστάν...
Οι εξελίξεις θα είναι δραματικές το επόμενο χρονικό διάστημα, αλλά κανείς δεν μπορεί παρά να απονείμει τα εύσημα στην "γραμμή επιβίωσης" που έχει στήσει το Ισραήλ και κυρίως από την συνέπεια εφαρμογής της.
Φυσικά και η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος περιλαμβάνεται σε αυτήν την πολιτική. Από το 2007 και μετά οι Ισραηλινοί και γεγνικότερα οι Εβραίοι, προσέγγισαν κατά τρόπο υποδειγματικό την ελληνική πολιτική σκηνή και από το 2010 και μετά η προσέγγιση αναβαθμίστηκε ακόμα περισσότερο λόγω των εξαιρετικά ευήκοων στα ισραηλινά αιτήματα, πολιτικών της ελληνικής και κυπριακής πολιτικής ελίτ.
Μέχρι σημείου ... παρεξηγήσεως, αν δεν υπήρχε η κοινή αντιπαλότητα με την Τουρκία που ειδικά στην παρούσα συγκυρία συμπίπτει απόλυτα με τα εθνικά συμφέροντα...
Για την ώρα ωφελούνται όλοι: Το Ισραήλ στην περίπτωση Ελλάδας και Κύπρου έχει το στρατηγικό βάθος που επιδιώκει και οι δύο τελευταίες έναν ισχυρό σύμμαχο σε μια συμμαχία, που το μέλλον θα δείξει πόσο "βάθος" έχει.
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου