Οι Εβραίοι επιτρέπεται να είναι ρατσιστές γιατί είναι ο εκλεκτός λαός;

Η είδηση έρχεται από το εξωτερικό και τη παραθέτουμε όπως ακριβώς την διαβάσαμε. Κάτω από τον τίτλο «Χάος σε πτήση, επειδή Εβραίοι αρνήθηκαν να καθίσουν δίπλα σε
γυναίκες» γράφονται τα εξής:

«Εκατοντάδες Εβραίοι που ανήκουν στους φανατικούς πιστούς ορθόδοξους Haredim είχαν κλείσει θέσεις με την ισραηλινή εταιρεία El Al για να ταξιδέψουν από Νέα Υόρκη προς Τελ Αβίβ για να γιορτάσουν την γιορτή Rosh Hashanah (η δική τους πρωτοχρονιά). 

Οι Haredim με τα χαρακτηριστικά μαύρα κοστούμια και τα μαύρα καπέλα τους πιστεύουν ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να κάθονται δίπλα στους άντρες και όταν επιβιβάστηκαν μέσα στο αεροπλάνο αρνήθηκαν πεισματικά να καθίσουν στις θέσεις τους... Μάταια οι υπόλοιποι επιβάτες και ο πιλότος τους εκλιπαρούσαν να φύγουν από τη μέση του διαδρόμου για να μπορέσει το αεροπλάνο να απογειωθεί.

Σύμφωνα με μαρτυρίες επιβατών επί έντεκα ώρες επικρατούσε χάος μέσα στο αεροπλάνο με τους Haredim να ζητούν από τους συνεπιβάτες τους να ανταλλάξουν θέσεις, ακόμα και επί πληρωμή, ώστε να καθίσουν οι άντρες χωριστά από τις γυναίκες. Μετά από έναν «εφιάλτη» έντεκα ωρών οι Haredim συμφώνησαν να καθίσουν στις προγραμματισμένες θέσεις τους, προκειμένου το αεροπλάνο επιτέλους να απογειωθεί!»

Εύλογη είναι η απορία η οποία δημιουργείται στον καθένα που διαβάζει αυτή την είδηση. Αυτό δεν είναι ρατσισμός; Αν κάποιος Λευκός αρνηθεί να κάτσει δίπλα σε κάποιον Μαύρο δεν θα θεωρηθεί ως μια ρατσιστική πράξη, η οποία έχει να κάνει με την απόρριψη του διαφορετικού χρώματος του δέρματος; Εδώ, δεν έχουμε μια παρόμοια ρατσιστική πράξη, η οποία έχει να κάνει με την απόρριψη του Γυναικείου φύλου;

Το γεγονός ότι οι Haredim πείστηκαν (με ποιον τρόπο άραγε;) να καθίσουν δίπλα στις γυναίκες δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης, ούτε μετριάζει τις αρνητικές εντυπώσεις. Δεν μπορεί, όμως, να υπάρχουν δυο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση του ρατσισμού, ο οποίος τελικά φαίνεται πως είναι υποκειμενικός κι αυτός καθώς έγκειται σε… διακρίσεις. Δεν μπορεί η ανησυχία του Έλληνα Πολίτη για την υπερβολική παρουσία λαθρομεταναστών στην Χώρα μας να θεωρείται ρατσισμός, ενώ η προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στην ιδιότητα της Γυναίκας να δικαιολογείται κάτω από κάποιο θρησκευτικό πρίσμα.

Είναι ολοφάνερο, επομένως, ότι η έννοια του «ρατσισμού» αποτελεί τελικά ένα λάστιχο, το οποίο ο καθένας το τραβά μέχρι εκεί που τον συμφέρει. Όταν έχεις την εξουσία βαφτίζεις ως «ρατσισμό» ό,τι δεν σου αρέσει και ό,τι αμφισβητεί την παντοδυναμία σου, αλλά όταν σου δίνεται η ευκαιρία τότε δείχνεις μια ανάλογη συμπεριφορά. 

Επί του προκειμένου, δεν περιμένουμε να πάρει θέση ο Δημήτρης Ψαρράς (αυτό έλειπε άλλωστε…), περιμένουμε όμως να τοποθετηθεί η άλλη μεγάλη μαχήτρια του αντιφασισμού και του αντιρατσισμού Άντα Ψαρρά, η οποία «κατακεραυνώνει» μέσα από τα γραπτά της τις κάθε είδους φυλ(λ)ετικές διακρίσεις: Αυτή η  συμπεριφορά, κυρία μου, δεν αποτελεί ρατσισμό εναντίον του Γυναικείου Φύλου; Ή μήπως σε τέτοιες περιπτώσεις τηρείς κι εσύ σιγή… ιχθύος;

Γιώργος Μάστορας


xryshaygh