Απο την ιστοσελίδα http://gr.altermedia.info:
του Βλαντιμίρ Μπορίσωφ
Η Ουκρανία από τότε που αποσπάστηκε από την Σοβιετική Ένωση το 1991, δεν κατάφερε να υπάρξει ποτέ ως αυτόνομο κράτος. Όπως ακριβώς και η Ρωσία, ή 80 χρόνια νωρίτερα στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μια φυλή αρπακτικών
επικάθισε επάνω στον εθνικό κορμό.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, υποστηριζόμενοι από την οικονομική δύναμη των εβραϊκών διεθνών τραπεζών, τα αρπακτικά αυτά αγόρασαν για πενταροδεκάρες και τελικά κατάφεραν να κατέχουν, όλους τους σημαντικούς οργανισμούς που μέχρι τότε ανήκαν στο κράτος. Συμπεριλαμβανομένων και των μεγαλύτερων εργοστασίων της χώρας, αλλά και ολόκληρων βασικών τομέων της τότε «νεογέννητης» εθνικής οικονομίας.
Σύμφωνα με την Ουκρανική απογραφή του 2001, στην Ουκρανία υπάρχουν 103.000 εβραίοι, οι οποίοι αποτελούν το 0,2% του συνολικού πληθυσμού της. Από τις 130 εθνικότητες που υφίστανται σήμερα στην Ουκρανία, η εβραϊκή μειονότητα βρίσκεται αριθμητικά πιο πίσω και από τους Βούλγαρους (204.000), τους Ούγγρους (156.000), τους Ρουμάνους (151.000) και τους Πολωνούς (144.000). Αλλά παρ’ όλ’ αυτά οι εβραίοι «ολιγάρχες» είναι αυτοί που τυχαίνει να κατέχουν όλες τις θέσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
(Στη φωτογραφία, οι εκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες των media: Γκρέγκορι Σούρκις, Βίκτορ Μέντβεντχουκ, Βάντιμ Ραμπίνοβιτς και Βίκτορ Πίνχουκ)
Ο καθηγητής Βασίλι Γιαρεμένκο, διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτισμικών και Εθνοπολιτικών ερευνών του κρατικού Πανεπιστημίου του Κιέβου, εξέδωσε το 2003 ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία σήμερα: η πραγματικότητα πέρα από τον μύθο» Σε αυτό αναφέρει:
«Οι Ουκρανοί χρειάζεται να γνωρίζουν ότι τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται καθ’ ολοκληρία στα χέρια των εβραίων και οτιδήποτε σήμερα βλέπουμε ή διαβάζουμε αποτελεί προϊόν της εβραϊκής ιδεολογίας…»
Κατόπιν καταγράφει την κατάσταση σχετικά με το τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας και των καλωδιακών μεταδόσεων:
«Πρώτο Κανάλι Εθνικής Τηλεόρασης UT-1». Ιδιοκτήτης του είναι ο αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και τον έλεγχο ασκεί ο διευθυντής του Βίκτορ Μέντβεντχουκ.
«Inter-TV» και «Studio 1+1 TV». Αποτελούν το εθνικό ουκρανικό δίκτυο τηλεόρασης από το 1996. Μεταδίδουν στην Αγγλική, Ουκρανική και Ρωσική γλώσσα. Ιδιοκτήτες τους είναι ο Βίκτορ Μέντβεντχουκ και ο Γκρέγκορι Σούρκις.
«Alternativa TV», «TET Broadcasting Company» και «UNIAN (Ukranian Independent Information & News Agency)». Ιδιοκτήτες τους είναι επίσης ο Βίκτορ Μέντβεντχουκ και ο Γκρέγκορι Σούρκις.
«STB TV» και «ICTV». Ιδιοκτήτης τους είναι ο Βίκτορ Πίνχουκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ουκρανίας. Το δίκτυό του εκτιμάται στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
«Novi Kanal» (Νέο Κανάλι) TV». Ιδιοκτήτης του είναι ο Βίκτορ Πίνχουκ μαζί με μία ομάδα εβραίων ολιγαρχών από την Ρωσία με την ονομασία «Alpha Group».
Οι Σιωνιστές ελέγχουν όλα τα Ουκρανικά τηλεοπτικά μέσα!
Σύμφωνα με την έκθεση του καθηγητή Γιερεμένκο, όλες οι μεγάλες εφημερίδες, ελέγχονται και αυτές από εβραίους:
Ο εκδοτικός οργανισμός Ραμπίνοβιτς – Κάτσμαν είναι ο ιδιοκτήτης των εφημερίδων Stolichka, Stolichnye Novosti, Jewish Review (στα Ρωσικά), Jewish Reviewer, Vek, Mig και της Zerkalo.
Ο Τζεντ Σάντες, ένας Αμερικανός πολίτης και εβραίος, είναι ο εκδότης της Korrespondent και της Kiev Post.
Ο Γκρέγκορυ Σούρκις είναι ο εκδότης της Kievskie Vedomosti και της εβδομαδιαίας 2000.
Ο εβραίος Ντμίτρο Γκόρντον είναι ο εκδότης της Bulvar.
O Βίκτορ Πίνχουκ είναι ο εκδότης των Facts και Commentaries.
Το Donetsk Group (Ρωσο-εβραίοι ολιγάρχες) εκδίδει την Segondnya.
Ποιοι είναι αυτοί οι «Ουκρανοί» ολιγάρχες λοιπόν;
Ο εβραίος Βίκτορ Πίνχουκ είναι θετός γιος του Προέδρου της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα (ο Κούτσμα είχε τοποθετηθεί στην θέση του από τον εβραίο Τζόρτζ Σόρος). Είναι ιδιοκτήτης πολλών πετρελαϊκών εταιρειών, εταιρειών υγραερίου και ενεργειακών εισαγο-εξαγωγικών εταιρειών. Είναι επίσης ιδιοκτήτης των μεγαλύτερων εθνικών μεταλλίων και μιας αλυσίδας τραπεζών. Ο όμιλός του έχει στενούς δεσμούς και με άλλους εβραϊκούς οργανισμούς της Ουκρανίας, καθώς και της Αμερικής και του Ισραήλ. Είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου, σύμβουλος του Προέδρου και ένας από τους ηγέτες του Εργατικού Ουκρανικού Κόμματος.
Ο εβραίος Βάντιμ Ραμπίνοβιτς είναι τώρα πολίτης του Ισραήλ. Το 1980 είχε καταδικαστεί για κλοπή κρατικής περιουσίας και εξέτισε 9 μήνες στην φυλακή. Το 1984 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης για τις δραστηριότητές του στην μαύρη αγορά. Αποφυλακίστηκε το 1990. Το 1993 έγινε αντιπρόσωπος στην Ουκρανία της Αυστριακής εταιρείας «Nordex». Η εταιρεία έλαβε αποκλειστικά δικαιώματα πώλησης Ρωσικού πετρελαίου από τον Πρόεδρο Κούτσμα. Το 1997 ο Ραμπίνοβιτς έγινε πρόεδρος του Παν-Ουκρανικού Εβραϊκού Συμβουλίου και το 1999 εξελέγη επικεφαλής της Ηνωμένης Εβραϊκής Κοινότητας της Ουκρανίας. Το 1999 επίσης, ο Ραμπίνοβιτς ίδρυσε την Εβραϊκή Συνομοσπονδία Ουκρανίας. Εκείνο τον ίδιο χρόνο το Associated Press εκτιμούσε την περιουσία του στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Ο Ραμπίνοβιτς είναι ιδιοκτήτης της Central Europe Media Enterprises, η οποία ελέγχει τηλεοπτικούς σταθμούς σε επτά χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Ο εβραίος Βίκτορ Μέντβεντχουκ είναι ο Γενικός Γραμματέας του Προέδρου Λεονίντ Κούτσμα. Ο όμιλος Μέντβεντχουκ – Σούρκις ελέγχει τον ενεργειακό τομέα της Ουκρανίας (8 εταιρείες ενέργειας), την αγορά πετρελαίου και υγραερίου, την παραγωγή αλκοόλ και ζάχαρης, τα ναυπηγεία της χώρας και αθλητικούς οργανισμούς. Είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου και ηγετικό στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ουκρανίας (SDPU).
Ο εβραίος Γκρέγκορυ Σούρκις είναι δεύτερος στην ιεραρχία του SDPU. Είναι ιδιοκτήτης μίας ποδοσφαιρικής ομάδας, της Δυναμό Κιέβου και είναι πρόεδρος της Επαγγελματικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της χώρας. Είναι ο πρόεδρος της Slavutich, μιας επιχείρησης που ελέγχει αρκετές περιφερειακές εταιρείες ενέργειας (KirovogradEnergo, PoltavEnergo κλπ). Επίσης και αυτός είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου.
Ο καθηγητής Γιαρεμένκο τονίζει ότι από τα 400 + μέλη της Ουκρανικής Βουλής, οι 136 (πιθανόν και 158) είναι εβραίοι. Δηλαδή περισσότεροι και από την Ισραηλινή Κνεσέτ!
Η Ουκρανία είναι το τέλειο παράδειγμα της λεγόμενης Δημοκρατίας – «δημοκρατίας» όπου η εξουσία μιας ισχνής εθνικής μειονότητας ελέγχει το μέλλον και κατευθύνει τις θελήσεις της πλειοψηφίας. Ελέγχοντας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και χειραγωγώντας επιδέξια την κοινή γνώμη των Ουκρανών ψηφοφόρων, αυτοί οι «χοντρό-γατοι» όπως τους αποκαλούν στην Ουκρανία, αυτοί οι ψεύτες και διαφθορείς, είναι οι πραγματικοί εξουσιαστές αυτής της πανέμορφης χώρας.
Υπάρχει κανείς μήπως, που εκπλήσσεται από την άνοδο του «αντισημιτισμού» παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ουκρανία;
Το «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία σήμερα: η πραγματικότητα πέρα από τον μύθο» εξεδόθη στις 30 Σεπτεμβρίου του 2003 και ήταν το άρθρο το οποίο προέτρεψε το Εβραϊκό Συμβούλιο της Ουκρανίας να προωθήσει νομοθετικό πλαίσιο και να ζητήσει με αυτό από το δικαστήριο να κλείσει την εφημερίδα Sel’skie Vesti, η οποία και το εξέδωσε. Η Sel’skie Vesti είχε κυκλοφορία πάνω από 500.000 φύλλα και ήταν η μεγαλύτερη της Ουκρανίας.
Στις 28 Ιανουαρίου, το δικαστήριο του Κιέβου διέταξε το κλείσιμο της καθημερινής εφημερίδας με το αιτιολογικό ότι εξέδιδε «αρθρογραφία - μίσους» ένα έγκλημα για την εβραιοκρατούμενη Ουκρανία. Η εφημερίδα κρίθηκε ένοχη για την έκδοση «αντι-σημιτικού» υλικού και ότι προωθούσε εθνικό και θρησκευτικό μίσος.
Ένα πολύ γνωστό ηγετικό στέλεχος της Ουκρανικής Εβραϊκής Κοινότητας και αντι-Σιωνιστής, ο Έντουαρντ Χόντος ανέλαβε την υπεράσπιση της εφημερίδας και των άρθρων του συγγραφέα Βασίλι Γιαρεμένκο. Στο τέλος της ομιλίας του ζήτησε ακρόαση από το Ανώτατο Δικαστήριο της Πόλης του Κιέβου (προγραμματίστηκε για τις 25 Μαΐου του 2004, αλλά αυτός καθυστέρησε για άγνωστους ακόμα λόγους). Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το Ταλμούδ είναι «τερατώδες» και υπερασπίζεται την ταινία του Μελ Γκίμπσον «Το Πάθος» η οποία δέχθηκε επιθέσεις παγκοσμίως από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ: http://oag.ru/views/love.html
Η εφημερίδα, λίγο πριν κλείσει, δημοσίευσε τις παρακάτω επιστολές αναγνωστών, οι οποίες αργότερα χρησιμοποιήθηκαν από τις εβραϊκές οργανώσεις ως «αποδεικτικά αντι-σημιτισμού».
… Σήμερα η εβραϊκή κοινότητα στην Ουκρανία δεν βιώνει την αναγέννηση μιας εθνικής μειονότητας, αλλά βρίσκεται στην διαδικασία της νομιμοποίησης των συναλλαγών της ως ένα απολίτικο και οικονομικό δίκτυο, το οποίο είναι άριστα προσχεδιασμένο, οργανωμένο και χρηματοδοτημένο. Αυτή η λεγόμενη μειονότητα έχει να επιδείξει ακραία επιθετικότητα. Αναδεικνύεται σαν μία συνεχώς αυξανόμενη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας. Ως ένα πολιτικά ξένο σώμα όπου βρίσκεται στην διεθνή συναλλαγή, στην εθνική οικονομία, στα μέσα ενημέρωσης και τις εκδόσεις, πρέπει να μπει κάτω από αυστηρή κυβερνητική επιτήρηση και κρατικό έλεγχο και πρέπει να υφίσταται υπό ειδικό καθεστώς και να συμμαζευτεί.
… Το 90% των Ουκρανικών τραπεζών ελέγχονται από εβραίους «ειδικούς». Μ’ άλλα λόγια η ουκρανική οικονομία βρίσκεται στα εβραϊκά χέρια. Ως Ουκρανός πολίτης και εθνικά Ουκρανός, η καταγωγή μου με αναγκάζει να υψώσω φωνή και να ρωτήσω: Είναι αυτό φυσιολογικό;
… Στα 1930 όλος ο Ουκρανικός χρυσός που πέρναγε από γενιά σε γενιά, κατέληξε στα εβραϊκά πορτοφόλια μετά από τον λιμό που οργανώθηκε από τους εβραίους (νωρίτερα και ο αρθρογράφος έγραφε ότι το 99% των μελών της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν ήταν εβραίοι) και οι Ουκρανοί κατάντησαν να ψάχνουν τις τσέπες τους. Παρ’ όλ’ αυτά οι εβραίοι δεν κατάφεραν να απολαύσουν αυτά τα κλεμμένα αφού ο Γερμανικός φασισμός άλλαξε τη ροή των γεγονότων. Σήμερα ο χρυσός των Ουκρανών Εβραίων, αυτών των τυμβωρύχων των Ουκρανών βρίσκεται στις Ελβετικές τράπεζες.
… Δεν είναι ασφαλές να γράφεις για τους εβραίους όχι επειδή ο συγγραφέας αυτομάτως θα κατηγορηθεί για ξενοφοβία, αλλά επειδή ο κάθε Ουκρανός σήμερα, αν όχι ανοικτά τότε κρυφά, είναι αντι-Σημίτης και έτοιμος να λάβει μέρος σε πογκρόμ.
… Οι Ουκρανοί πρέπει να μάθουν ότι τα Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια των εβραίων και ότι λαμβάνουμε πληροφόρηση και φαγητό από την εβραϊκή ιδεολογική κουζίνα.
… Οι εβραίοι εκδότες αποκρύπτουν το γεγονός ότι (οι εβραίοι) οργάνωσαν τον Ουκρανικό λιμό το 1933. Παρ’ όλ’ αυτά υπάρχουν οι αυτόπτες μάρτυρες που ισχυρίζονται άλλα… Ούτε ένας εβραίος δεν πέθανε από πείνα το 1933.
… Δεν είμαστε αντι-Σημίτες. Παρ’ όλ’ αυτά πιστεύουμε ότι είναι άτιμο και αναξιοπρεπές να μην μιλάμε όταν οι Σιωνιστές καταλαμβάνουν τις πολιτικές και οικονομικές σφαίρες της χώρας μας. Πρέπει να μάθει ο κόσμος την αλήθεια για αυτά που κάνουν οι Σιωνιστές στην Ουκρανία.
… Απλά είπε την αλήθεια για τις βρωμερές δραστηριότητες των Σιωνιστών στην Ουκρανία.
… Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Σιωνιστές να καταστρέψουν την Ουκρανία.
Πηγή: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Αμερικανικό περιοδικό «National Vanguard».
του Βλαντιμίρ Μπορίσωφ
Η Ουκρανία από τότε που αποσπάστηκε από την Σοβιετική Ένωση το 1991, δεν κατάφερε να υπάρξει ποτέ ως αυτόνομο κράτος. Όπως ακριβώς και η Ρωσία, ή 80 χρόνια νωρίτερα στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μια φυλή αρπακτικών
επικάθισε επάνω στον εθνικό κορμό.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, υποστηριζόμενοι από την οικονομική δύναμη των εβραϊκών διεθνών τραπεζών, τα αρπακτικά αυτά αγόρασαν για πενταροδεκάρες και τελικά κατάφεραν να κατέχουν, όλους τους σημαντικούς οργανισμούς που μέχρι τότε ανήκαν στο κράτος. Συμπεριλαμβανομένων και των μεγαλύτερων εργοστασίων της χώρας, αλλά και ολόκληρων βασικών τομέων της τότε «νεογέννητης» εθνικής οικονομίας.
Σύμφωνα με την Ουκρανική απογραφή του 2001, στην Ουκρανία υπάρχουν 103.000 εβραίοι, οι οποίοι αποτελούν το 0,2% του συνολικού πληθυσμού της. Από τις 130 εθνικότητες που υφίστανται σήμερα στην Ουκρανία, η εβραϊκή μειονότητα βρίσκεται αριθμητικά πιο πίσω και από τους Βούλγαρους (204.000), τους Ούγγρους (156.000), τους Ρουμάνους (151.000) και τους Πολωνούς (144.000). Αλλά παρ’ όλ’ αυτά οι εβραίοι «ολιγάρχες» είναι αυτοί που τυχαίνει να κατέχουν όλες τις θέσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
(Στη φωτογραφία, οι εκατομμυριούχοι ιδιοκτήτες των media: Γκρέγκορι Σούρκις, Βίκτορ Μέντβεντχουκ, Βάντιμ Ραμπίνοβιτς και Βίκτορ Πίνχουκ)
Ο καθηγητής Βασίλι Γιαρεμένκο, διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτισμικών και Εθνοπολιτικών ερευνών του κρατικού Πανεπιστημίου του Κιέβου, εξέδωσε το 2003 ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία σήμερα: η πραγματικότητα πέρα από τον μύθο» Σε αυτό αναφέρει:
«Οι Ουκρανοί χρειάζεται να γνωρίζουν ότι τα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται καθ’ ολοκληρία στα χέρια των εβραίων και οτιδήποτε σήμερα βλέπουμε ή διαβάζουμε αποτελεί προϊόν της εβραϊκής ιδεολογίας…»
Κατόπιν καταγράφει την κατάσταση σχετικά με το τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας και των καλωδιακών μεταδόσεων:
Οι Σιωνιστές ελέγχουν όλα τα Ουκρανικά τηλεοπτικά μέσα!
Σύμφωνα με την έκθεση του καθηγητή Γιερεμένκο, όλες οι μεγάλες εφημερίδες, ελέγχονται και αυτές από εβραίους:
Ποιοι είναι αυτοί οι «Ουκρανοί» ολιγάρχες λοιπόν;
Ο εβραίος Βίκτορ Πίνχουκ είναι θετός γιος του Προέδρου της Ουκρανίας Λεονίντ Κούτσμα (ο Κούτσμα είχε τοποθετηθεί στην θέση του από τον εβραίο Τζόρτζ Σόρος). Είναι ιδιοκτήτης πολλών πετρελαϊκών εταιρειών, εταιρειών υγραερίου και ενεργειακών εισαγο-εξαγωγικών εταιρειών. Είναι επίσης ιδιοκτήτης των μεγαλύτερων εθνικών μεταλλίων και μιας αλυσίδας τραπεζών. Ο όμιλός του έχει στενούς δεσμούς και με άλλους εβραϊκούς οργανισμούς της Ουκρανίας, καθώς και της Αμερικής και του Ισραήλ. Είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου, σύμβουλος του Προέδρου και ένας από τους ηγέτες του Εργατικού Ουκρανικού Κόμματος.
Ο εβραίος Βάντιμ Ραμπίνοβιτς είναι τώρα πολίτης του Ισραήλ. Το 1980 είχε καταδικαστεί για κλοπή κρατικής περιουσίας και εξέτισε 9 μήνες στην φυλακή. Το 1984 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλάκισης για τις δραστηριότητές του στην μαύρη αγορά. Αποφυλακίστηκε το 1990. Το 1993 έγινε αντιπρόσωπος στην Ουκρανία της Αυστριακής εταιρείας «Nordex». Η εταιρεία έλαβε αποκλειστικά δικαιώματα πώλησης Ρωσικού πετρελαίου από τον Πρόεδρο Κούτσμα. Το 1997 ο Ραμπίνοβιτς έγινε πρόεδρος του Παν-Ουκρανικού Εβραϊκού Συμβουλίου και το 1999 εξελέγη επικεφαλής της Ηνωμένης Εβραϊκής Κοινότητας της Ουκρανίας. Το 1999 επίσης, ο Ραμπίνοβιτς ίδρυσε την Εβραϊκή Συνομοσπονδία Ουκρανίας. Εκείνο τον ίδιο χρόνο το Associated Press εκτιμούσε την περιουσία του στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Ο Ραμπίνοβιτς είναι ιδιοκτήτης της Central Europe Media Enterprises, η οποία ελέγχει τηλεοπτικούς σταθμούς σε επτά χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Ο εβραίος Βίκτορ Μέντβεντχουκ είναι ο Γενικός Γραμματέας του Προέδρου Λεονίντ Κούτσμα. Ο όμιλος Μέντβεντχουκ – Σούρκις ελέγχει τον ενεργειακό τομέα της Ουκρανίας (8 εταιρείες ενέργειας), την αγορά πετρελαίου και υγραερίου, την παραγωγή αλκοόλ και ζάχαρης, τα ναυπηγεία της χώρας και αθλητικούς οργανισμούς. Είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου και ηγετικό στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ουκρανίας (SDPU).
Ο εβραίος Γκρέγκορυ Σούρκις είναι δεύτερος στην ιεραρχία του SDPU. Είναι ιδιοκτήτης μίας ποδοσφαιρικής ομάδας, της Δυναμό Κιέβου και είναι πρόεδρος της Επαγγελματικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της χώρας. Είναι ο πρόεδρος της Slavutich, μιας επιχείρησης που ελέγχει αρκετές περιφερειακές εταιρείες ενέργειας (KirovogradEnergo, PoltavEnergo κλπ). Επίσης και αυτός είναι μέλος του Ουκρανικού Κοινοβουλίου.
Ο καθηγητής Γιαρεμένκο τονίζει ότι από τα 400 + μέλη της Ουκρανικής Βουλής, οι 136 (πιθανόν και 158) είναι εβραίοι. Δηλαδή περισσότεροι και από την Ισραηλινή Κνεσέτ!
Ποιος τους ψήφισε, ρωτά ο καθηγητής Γιαρεμένκο. Ποιος χρηματοδότησε τις πολυέξοδες προεκλογικές τους εκστρατείες; —
Το 90% των Ουκρανικών τραπεζών είναι εβραϊκής ιδιοκτησίας.
Η Ουκρανία είναι το τέλειο παράδειγμα της λεγόμενης Δημοκρατίας – «δημοκρατίας» όπου η εξουσία μιας ισχνής εθνικής μειονότητας ελέγχει το μέλλον και κατευθύνει τις θελήσεις της πλειοψηφίας. Ελέγχοντας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και χειραγωγώντας επιδέξια την κοινή γνώμη των Ουκρανών ψηφοφόρων, αυτοί οι «χοντρό-γατοι» όπως τους αποκαλούν στην Ουκρανία, αυτοί οι ψεύτες και διαφθορείς, είναι οι πραγματικοί εξουσιαστές αυτής της πανέμορφης χώρας.
Υπάρχει κανείς μήπως, που εκπλήσσεται από την άνοδο του «αντισημιτισμού» παγκοσμίως και ιδιαίτερα στην Ουκρανία;
Το «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία σήμερα: η πραγματικότητα πέρα από τον μύθο» εξεδόθη στις 30 Σεπτεμβρίου του 2003 και ήταν το άρθρο το οποίο προέτρεψε το Εβραϊκό Συμβούλιο της Ουκρανίας να προωθήσει νομοθετικό πλαίσιο και να ζητήσει με αυτό από το δικαστήριο να κλείσει την εφημερίδα Sel’skie Vesti, η οποία και το εξέδωσε. Η Sel’skie Vesti είχε κυκλοφορία πάνω από 500.000 φύλλα και ήταν η μεγαλύτερη της Ουκρανίας.
Στις 28 Ιανουαρίου, το δικαστήριο του Κιέβου διέταξε το κλείσιμο της καθημερινής εφημερίδας με το αιτιολογικό ότι εξέδιδε «αρθρογραφία - μίσους» ένα έγκλημα για την εβραιοκρατούμενη Ουκρανία. Η εφημερίδα κρίθηκε ένοχη για την έκδοση «αντι-σημιτικού» υλικού και ότι προωθούσε εθνικό και θρησκευτικό μίσος.
Ένα πολύ γνωστό ηγετικό στέλεχος της Ουκρανικής Εβραϊκής Κοινότητας και αντι-Σιωνιστής, ο Έντουαρντ Χόντος ανέλαβε την υπεράσπιση της εφημερίδας και των άρθρων του συγγραφέα Βασίλι Γιαρεμένκο. Στο τέλος της ομιλίας του ζήτησε ακρόαση από το Ανώτατο Δικαστήριο της Πόλης του Κιέβου (προγραμματίστηκε για τις 25 Μαΐου του 2004, αλλά αυτός καθυστέρησε για άγνωστους ακόμα λόγους). Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το Ταλμούδ είναι «τερατώδες» και υπερασπίζεται την ταινία του Μελ Γκίμπσον «Το Πάθος» η οποία δέχθηκε επιθέσεις παγκοσμίως από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ: http://oag.ru/views/love.html
Η εφημερίδα, λίγο πριν κλείσει, δημοσίευσε τις παρακάτω επιστολές αναγνωστών, οι οποίες αργότερα χρησιμοποιήθηκαν από τις εβραϊκές οργανώσεις ως «αποδεικτικά αντι-σημιτισμού».
… Σήμερα η εβραϊκή κοινότητα στην Ουκρανία δεν βιώνει την αναγέννηση μιας εθνικής μειονότητας, αλλά βρίσκεται στην διαδικασία της νομιμοποίησης των συναλλαγών της ως ένα απολίτικο και οικονομικό δίκτυο, το οποίο είναι άριστα προσχεδιασμένο, οργανωμένο και χρηματοδοτημένο. Αυτή η λεγόμενη μειονότητα έχει να επιδείξει ακραία επιθετικότητα. Αναδεικνύεται σαν μία συνεχώς αυξανόμενη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας. Ως ένα πολιτικά ξένο σώμα όπου βρίσκεται στην διεθνή συναλλαγή, στην εθνική οικονομία, στα μέσα ενημέρωσης και τις εκδόσεις, πρέπει να μπει κάτω από αυστηρή κυβερνητική επιτήρηση και κρατικό έλεγχο και πρέπει να υφίσταται υπό ειδικό καθεστώς και να συμμαζευτεί.
… Το 90% των Ουκρανικών τραπεζών ελέγχονται από εβραίους «ειδικούς». Μ’ άλλα λόγια η ουκρανική οικονομία βρίσκεται στα εβραϊκά χέρια. Ως Ουκρανός πολίτης και εθνικά Ουκρανός, η καταγωγή μου με αναγκάζει να υψώσω φωνή και να ρωτήσω: Είναι αυτό φυσιολογικό;
… Στα 1930 όλος ο Ουκρανικός χρυσός που πέρναγε από γενιά σε γενιά, κατέληξε στα εβραϊκά πορτοφόλια μετά από τον λιμό που οργανώθηκε από τους εβραίους (νωρίτερα και ο αρθρογράφος έγραφε ότι το 99% των μελών της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν ήταν εβραίοι) και οι Ουκρανοί κατάντησαν να ψάχνουν τις τσέπες τους. Παρ’ όλ’ αυτά οι εβραίοι δεν κατάφεραν να απολαύσουν αυτά τα κλεμμένα αφού ο Γερμανικός φασισμός άλλαξε τη ροή των γεγονότων. Σήμερα ο χρυσός των Ουκρανών Εβραίων, αυτών των τυμβωρύχων των Ουκρανών βρίσκεται στις Ελβετικές τράπεζες.
… Δεν είναι ασφαλές να γράφεις για τους εβραίους όχι επειδή ο συγγραφέας αυτομάτως θα κατηγορηθεί για ξενοφοβία, αλλά επειδή ο κάθε Ουκρανός σήμερα, αν όχι ανοικτά τότε κρυφά, είναι αντι-Σημίτης και έτοιμος να λάβει μέρος σε πογκρόμ.
… Οι Ουκρανοί πρέπει να μάθουν ότι τα Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στα χέρια των εβραίων και ότι λαμβάνουμε πληροφόρηση και φαγητό από την εβραϊκή ιδεολογική κουζίνα.
… Οι εβραίοι εκδότες αποκρύπτουν το γεγονός ότι (οι εβραίοι) οργάνωσαν τον Ουκρανικό λιμό το 1933. Παρ’ όλ’ αυτά υπάρχουν οι αυτόπτες μάρτυρες που ισχυρίζονται άλλα… Ούτε ένας εβραίος δεν πέθανε από πείνα το 1933.
… Δεν είμαστε αντι-Σημίτες. Παρ’ όλ’ αυτά πιστεύουμε ότι είναι άτιμο και αναξιοπρεπές να μην μιλάμε όταν οι Σιωνιστές καταλαμβάνουν τις πολιτικές και οικονομικές σφαίρες της χώρας μας. Πρέπει να μάθει ο κόσμος την αλήθεια για αυτά που κάνουν οι Σιωνιστές στην Ουκρανία.
… Απλά είπε την αλήθεια για τις βρωμερές δραστηριότητες των Σιωνιστών στην Ουκρανία.
… Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους Σιωνιστές να καταστρέψουν την Ουκρανία.
Πηγή: Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Αμερικανικό περιοδικό «National Vanguard».
http://antipliroforisi.blogspot.gr/2008/09/blog-post_7528.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου