Πάνω απ’ όλα η Δημοκρατία;

Όλοι έχετε ακούσει σε κάποιο μεγάλο κανάλι, παχυλά αμειβόμενους δημοσιογράφους, πολιτικούς, αναλυτές, να μιλάνε για την Δημοκρατία, το πόσο καλή είναι και το ότι πρέπει να την προασπίσουμε πάση θυσία.

Οι άνθρωποι που αποτελούν την πολιτική, δικαστική, πνευματική και οικονομική ηγεσία του τόπου μας αυτοπροσδιορίζονται ως

Δημοκράτες και μας υπενθυμίζουν συνεχώς ότι το πολίτευμα αυτό πρωτοεμφανίσθηκε στην αρχαία Ελλάδα, άρα σαν Έλληνες  έχουμε υποχρέωση όχι απλά να το αποδεχόμαστε ως το καλύτερο, αλλά και να το προστατεύουμε.

Πέρα όμως απ’ τα ωραία λόγια των πολιτικών και των μεγαλοδημοσιογράφων για τη Δημοκρατία πρέπει εμείς οι απλοί πολίτες να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα.

Η δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας είχε μεγάλες διαφορές με την σημερινή.

Στην Δημοκρατία των Αθηνών τις αποφάσεις ελάμβανε περίπου το 10% του πληθυσμού της πόλης. Άρα ξεκάθαρα διοικούσε η μειοψηφία. Αυτό οφειλόταν στο ότι για  να συμμετέχει κάποιος στη λήψη αποφάσεων έπρεπε να έχει πολιτικά δικαιώματα. Αυτά δινόταν σε όποιον είχε γνήσια αθηναϊκή και όχι απλά ελληνική καταγωγή.

Οι βουλευτές έπαιρναν ελάχιστα χρήματα, περίπου 15-20 ευρώ σε αναλογία με σήμερα και εννοείται καμιά ασυλία δεν τους προστάτευε.

Επίσης για να συμμετέχει κάποιος δεν θα έπρεπε να του έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα κάτι το οποίο συνέβαινε συχνά και σήμερα θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να γίνουν εκλογές όπως στην αρχαία Αθήνα γιατί με τόσο αυστηρή νομοθεσία οι περισσότεροι δεν θα είχαν πολιτικά δικαιώματα!

Όμως οι σημαντικότερες διαφορές με τη σημερινή δημοκρατία ήταν ότι δεν ψήφιζαν οι γυναίκες, οι μέτοικοι και ότι ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΚΛΑΒΟΙ! Σκλάβοι οι οποίοι έκαναν όλες τις σκληρές χειρωνακτικές εργασίες για να μπορεί ο Αθηναίος πολίτης να φιλοσοφεί και να «προασπίζει την Δημοκρατία».

Και αυτό το τελευταίο πρέπει να μας προβληματίζει όλους μας, αγαπητοί πτωχοί Έλληνες και Ελληνίδες. Όπως φαντάζεστε η εκάστοτε εξουσία της εποχής, που θα ήταν «Δημοκρατικά εκλεγμένη», δεν θα ήθελε οι σκλάβοι να αμφισβητούν τη Δημοκρατία. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τους πολιτικούς των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας.

Γιατί την ίδια ώρα που η Δημοκρατική ηγεσία του τόπου μιλάει συνεχώς για Δημοκρατία, μας κρύβει τα ειδικά αυτά χαρακτηριστικά της «ιδεώδους» αρχαίας Δημοκρατίας των αρχαίων προγόνων μας, η οποία σίγουρα κατά περιόδους ήταν επωφελέστερη  για τους γνήσιους Αθηναίους απ’ ότι η τυραννία.

Δημοκρατία έχουμε! Ελευθερία;

Σήμερα θα πει κάποιος έχουμε «προοδεύσει».  Η δημοκρατία μας έχει βελτιωθεί. Έχουμε ξεπεράσει αυτές τις αγκυλώσεις τους παρελθόντος. Οι γυναίκες ψηφίζουν.

Το νομικό μας σύστημα δεν επιτρέπει την σκλαβιά. Τουλάχιστον χωρίς αμοιβή..

Σήμερα απαγορεύεται να εκμεταλλεύεσαι κάποιον χωρίς αμοιβή. Απαγορεύεται να του αφαιρείς την ελευθερία.

Όμως οι κατέχοντες το πλούτο, τα μεγάλα ΜΜΕ και αυτοί που αποτελούν την εκτελεστική εξουσία έχουν βρει άλλους τρόπους για να μας αφαιρούν την ελευθερία. Και μην μου πείτε πως δεν αισθάνεστε σκλάβοι όταν εργάζεστε για 2 και 3 ευρώ την ώρα και στην καλύτερη περίπτωση με αυτά καταφέρνετε απλά να καλύψετε βασικές σας ανάγκες.

Βέβαια σας επιτρέπεται να πάτε και διακοπές. Το πολίτευμα δεν σας το απαγορεύει. Σας το απαγορεύει όμως η τσέπη σας. Το ίδιο συμβαίνει και με την επιλογή της τροφής σας. Την καθορίζει η τσέπη σας. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Η τσέπη καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την καθημερινότητά μας.

Ελευθερία έκφρασης και ΜΜΕ

Ένα ακόμη ισχυρό επιχείρημα των Δημοκρατικών κυβερνήσεων είναι ότι σήμερα είμαστε ελεύθεροι να εκφραστούμε.

Αυτό είναι αλήθεια. Ο καθένας από μας μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα, αρκεί οι απόψεις του να μην ενοχλούν το αφεντικό του, ή την εξουσία. Τότε ξεκινούν τα προβλήματα με κύριο όπλο της εξουσίας τον οικονομικό πόλεμο.

Ακόμη όμως και όταν δεν μας πιέζει κάποιος άμεσα, επειδή δεν του αρέσει η γνώμη μας, έχει η άποψή μας την ίδια δύναμη π.χ. με αυτή του μεγιστάνα του των ΜΜΕ Rupert Murdoch;

Ο Murdoch έχει 9 δορυφορικά δίκτυα τηλεόρασης, 100 κανάλια καλωδιακής τηλεόρασης, 175 εφημερίδες, 40 εκδόσεις βιβλίων, 40 τηλεοπτικούς σταθμούς και 1 στούντιο ταινιών. Ακόμη η το τηλεοπτικό δίκτυο του Murdoch «τροφοδοτεί» με ειδήσεις 280.000.000 τηλεθεατές στις ΗΠΑ, 300.000.000 στην Ασία, το καλωδιακό του δίκτυο φτάνει σε 300.000.000 σπίτια και τα περιοδικά του σε 28 εκατομμύρια ανθρώπους. Συνολικά 4.7 δισεκατομμύρια άνθρωποι( τα ¾ του πλανήτη) ενημερώνονται από το δίκτυο του Murdoch.

Πιστεύω πεισθήκατε ότι η άποψή σας δεν έχει την ίδια δύναμη με τους μεγιστάνες των ΜΜΕ.

Συγκρίνετε τώρα την προσωπική σας άποψη με την άποψη της οικογένειας τραπεζιτών Rothschild που χρηματοδοτούν με δάνεια τον κάθε Murdoch για να δημιουργήσει δίκτυα ενημέρωσης και να διαμορφώσει απόψεις.

Απλά δεν υπάρχει σύγκριση.

Άρα έχουμε δημοκρατία και ελευθερία λόγου, επηρεάζουμε όμως τόσους ανθρώπους όσους επιτρέπει η τσέπη μας. Όποιος ελέγχει το πλούτο, ελέγχει και τις μάζες των ανθρώπων.

Η άποψή μας, εμάς των πτωχών ανθρώπων της καθημερινότητας, μοιάζει με την άποψη των σκλάβων στην αρχαία Αθήνα. Απλά δεν μετράει πραγματικά στην λήψη των αποφάσεων.

Οι αποκαλύψεις ενός ειδικού της προπαγάνδας για τη δημοκρατική κοινωνία

Τα πράγματα όμως γίνονται χειρότερα αν σκεφτούμε τα λεγόμενα του Edward Bernays.

Ο Edward Bernays, ήταν πρωτοπόρος στον τομέα των δημοσίων σχέσεων και της προπαγάνδας και θεωρείται ως ο "πατέρας των δημοσίων σχέσεων". Συνδύασε τις ιδέες του πατέρα της κοινωνικής ψυχολογίας Gustave Le Bon και του Wilfred Trotter στην ψυχολογία της μάζας, με τις ψυχαναλυτικές ιδέες του Εβραίου θείου του Sigmund Freud.

Γεννήθηκε στην Βιέννη το 1891 από Εβραίους γονείς και έζησε στις ΗΠΑ όπου εργάστηκε για την κυβέρνηση του Woodrow Wilson κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η δουλειά του ήταν να προωθήσει με κατάλληλο τρόπο την ιδέα ότι οι ΗΠΑ έμπαιναν στο πόλεμο για να προωθήσουν την Δημοκρατία στην Ευρώπη!

Ότι ακριβώς κάνουν και σήμερα. Βομβαρδίζουν για τη Δημοκρατία και την απελευθέρωση των λαών.

Ο Bernays δήλωσε ότι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας ήταν η χειραγώγηση του νου της μάζας απ' τα Μέσα Ενημέρωσης και τη διαφήμιση!

Γράφει το 1928 στο βιβλίο του Propaganda, σελ. 9:

«Ο συνειδητός και ευφυής χειρισμός των οργανωμένων συνηθειών και της άποψης των μαζών, είναι ένα σπουδαίο στοιχείο της δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτοί που ελέγχουν αυτό τον κρυφό κοινωνικό μηχανισμό, αποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που είναι η αληθινή διακυβέρνηση της χώρας μας... Κυβερνιόμαστε, το μυαλό μας μορφοποιείται, τα γούστα μας παίρνουν σχήμα, οι ιδέες μας προτείνονται, σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους, που ποτέ δεν γνωρίσαμε. Αυτό είναι λογικό επακόλουθο του τρόπου οργάνωσης της δημοκρατικής κοινωνίας μας..."

Το πιάσατε; Αυτός ο ειδικός επί της προπαγάνδας είπε ξεκάθαρα 100 περίπου χρόνια πριν, ότι υπάρχουν δυνάμεις στο παρασκήνιο που έχουν την πραγματική δύναμη να διαμορφώνουν τις απόψεις μας. Μάλιστα είπε ότι αυτός ο έλεγχος του νου των ανθρώπων είναι απαραίτητος στην δημοκρατική κοινωνία γιατί η κοινωνία είναι παράλογη και επικίνδυνη εξαιτίας του «ενστίκτου της αγέλης».

Προσπαθήστε να φανταστείτε τι γίνεται σήμερα με την κυριαρχία της τηλεόρασης στην κοινωνία μας και γενικότερα με τα ΜΜΕ.

Αλήθεια έτσι δεν μας αντιμετωπίζουν και οι κομματάρχες των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας;

Βέβαια έτσι τους έχουν διδάξει οι διάφοροι επικοινωνιολόγοι, αλλά δεν έχει σημασία. Μας αντιμετωπίζουν σαν κοπάδι με πρόβατα. Και τα ΜΜΕ χειραγωγούν τη σκέψη μας για μια καλύτερη, πιο ασφαλή δημοκρατική κοινωνία! Είναι ευεργέτες μας!

Τελικά τι είναι Ελευθερία;

Ως ελευθερία σήμερα θα έπρεπε να ορίζεται ο ελεύθερος χρόνος που έχουμε στην διάθεσή μας και ο οποίος συνοδεύεται απ’ την ανάλογη διαθέσιμη ενέργεια που μας επιτρέπει να επιδιώξουμε τις πνευματικές και λοιπές επιδιώξεις μας. Τα όνειρά μας.

Να το κάνω πιο λιανά; Αν έχεις μια καλή δουλειά και δεν σου μένει χρόνος να ζήσεις, τότε δεν είσαι ελεύθερος. Επίσης αν έχεις μια καλή δουλειά και λίγο ελεύθερο χρόνο αλλά δεν έχεις ενέργεια για να επιδιώξεις τα όνειρά σου, τότε πάλι δεν είσαι ελεύθερος. Ζεις για να δουλεύεις κυρίως. Το σημαντικό είναι ότι μας πείθουν για το τι πρέπει να κάνουμε στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που μας μένει.

Άνθρωποι σαν τον Bernays πληρώνονται παχυλότατα απ’ τους Κεντρικούς Τραπεζίτες της Wall Street μέσω της εκάστοτε κυβέρνησης για να βρουν τρόπους να ελέγξουν το νου σου χωρίς τη συγκατάθεσή σου, για το καλό σου πάντα.

Αν αφήσουμε τον εαυτό μας να σκεφθεί κάτω απ’ το πρίσμα των λεγομένων του Bernays έστω και για λίγες ώρες, θα αντιληφθούμε ότι η δημοκρατική κοινωνία μας σήμερα, μας σκλαβώνει.

Ελέγχοντας τον πλούτο, ελέγχεις τα ΜΜΕ, ελέγχεις τους ανθρώπους

Το κλειδί για τη σκλαβιά μας ξεκινά με τον έλεγχο του πλούτου. Ο έλεγχος του πλούτου σήμερα καθορίζει κατά πολύ τους ελεύθερους και τους σκλαβωμένους είτε μας αρέσει είτε όχι.

Σήμερα και οι άστεγοι πρέπει να κάνουν φορολογική δήλωση.

Σήμερα ακόμη και σπίτι να έχει κάποιος και κτήματα χρειάζεται χιλιάδες ευρώ φόρους για να τα διατηρήσει.

Οδεύουμε ολοένα και περισσότερο σε μια κοινωνία απόλυτου ελέγχου των ανθρώπων όχι απλά απ’ την κυβέρνηση αλλά απ’ τους χρηματοδότες της, που αποτελούν την αόρατη κυβέρνηση που περιγράφει ο Bernays.

Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ προς τους δανειστές είναι 13 τρισεκατομμύρια δολάρια. Κάθε Αμερικανός χρωστά πάνω από 40.000 δολάρια στους τραπεζίτες.

Κανείς όμως δεν τους ρώτησε που βρήκαν αυτοί τόσα χρήματα για να δανείσουν στην Αμερικανική κυβέρνηση. Καμιά κυβέρνηση δεν ζήτησε πόθεν έσχες απ’ αυτούς τους τραπεζίτες.

Και όλα αυτά μας λένε οι κυβερνώντες γίνονται για την «προάσπιση της Δημοκρατίας» και της Ελευθερίας.

Τελικά το να επιβιώνουμε απλά σε ένα δημοκρατικό καθεστώς δεν σημαίνει ότι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.

Σήμερα οι δανειστές μας δεν χρειάζονται τα όπλα για να μας επιβάλλουν την θέλησή τους. Έχουν όπως περιγράφει ο Bernays πιο έξυπνους τρόπους. Βέβαια σε μερικές περιπτώσεις γίνεται συνδυασμός για να επιβληθεί η Δημοκρατία.

Για να αποκτήσουμε λοιπόν την ελευθερία μας θα πρέπει να επιδιώξουμε την συμμετοχή μας στα κοινά σεβόμενοι την ελευθερία του άλλου και ζητώντας δικαιοσύνη.

Και φυσικά η δικαιοσύνη πρέπει να έχει αναδρομική ισχύ. Όπως μερικοί φόροι των κυβερνήσεων.

Αν δηλαδή κάποιοι τα πήραν χοντρά στο παρελθόν για να εξαπατήσουν το λαό και να επωφεληθούν αυτοί πρέπει να επιβληθεί η δικαιοσύνη. Αν ένας τραπεζίτης αποδειχθεί μέσω λογιστικού ελέγχου ότι έχει κερδίσει από ένα λαό 10 φορές περισσότερα απ’ ότι του δάνεισε πρέπει να επιβληθεί δικαιοσύνη.

Αν τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών δεν επιζητήσει την δικαιοσύνη τότε απλά ξεχάστε την πραγματική ελευθερία. Θα συνεχίσουμε σαν ανθρωπότητα να χειραγωγούμαστε απ’ αυτούς τους τραπεζίτες που έχουν αρπάξει το πλούτο της ανθρωπότητας με έξυπνους τρόπους, όπως ακριβώς ο Nathan Rothschild πήρε στα χέρια του την Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας αμέσως μετά την νίκη του Ουέλινγκτον επί του Ναπολέοντα.

Καλή λευτεριά!